Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

70
dúas solucións: a) oi: noite; b) ui: luitar, muito —con puntos de u, muto
e mutio, escutar e escutiar—; c) oi: vasoira, coiro.
Adóptase como normativa a solución oi en todos os casos por ser
maioritaria demográfica e xeograficamente e por ser a máis difundida na
tradición literaria moderna: coitelo, enxoito, froita, loita, moi, moito,
troita, varredoiro, vasoira etc. E así tamén en coidar, coita, coitado etc.
10.3. DITONGOS OU/OI
O galego mantén diferenciados os ditongos ou e oi, de acordo coas
súas diferentes orixes: ou < AU, AL + cons. etc. (cousa, louro, ouro,
pouco, tesouro, touro; couce, fouce, outro, souto; dous), oi < OCT, UCT,
U*LT, ORI + vogal, URI + vogal (oito, noite; troita, loita; moito, voitre;
coiro, lavadoiro, tesoira, vasoira; agoiro etc. vide 10.2).
Unicamente en palabras concretas e en zonas e lugares illados houbo
algunha confusión de ou e oi: oitro por outro, noute por noite, vasoura por
vasoira etc. Normativamente hai que aterse á solución fonética regular.
10.4. DITONGOS IE, UE
As secuencias latinas -IE- e -UE- en palabras cultas mantéñense en
galego como ie e ue, respectivamente: aliciente, ambiente, ciencia, cliente,
coeficiente, conciencia, conveniencia, conveniente, deficiencia, deficiente,
eficiencia, eficiente, estupefaciente, expediente, experiencia,
incipiente, inconveniente, obediencia, obediente, omnisciencia, paciencia,
sapiencia, sobresaliente, suficiente etc.; afluencia, afluente, anuencia,
anuente, congruencia, congruente, delincuencia, delincuente,
elocuencia, elocuente, secuela, secuestro etc. (cf. 9.1 e 9.3).
Algunhas veces, por disimilación ou por ultracorrección, as secuencias ie,
ue substitúense por e, o (*concencia, *ambente, *freconte); estas substitucións