Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

120
PRES. IND. COPRETÉR. PRES. SUBX. IMPERATIVO
inclúo
inclúes
inclúe
incluímos
incluídes
inclúen
incluía
incluías
incluía
incluïamos
incluïades
incluían
INCLUÍR
inclúa
inclúas
inclúa
incluamos
incluades
inclúan
Inclúes, inclúe, inclúen. Para a xustificación de -es, -e, -en véxanse os
argumentos expostos en 17.2.4.3 a propósito de caes, cae, caen. Obviamente,
nestes verbos non ten por que aparecer ningún -i- antihiático coma o de moio
ou caia, porque a distancia entre u (última vogal do radical) e as vogais da
desinencia -o, -e e -a é tan grande que non hai crase posible e a fronteira silábica
está perfectamente marcada pola diferente articulación dos dous fonemas
u/o, u/e, u/a.
Estes verbos en -uír, igual ca os que veremos máis adiante en 17.2.5.2,
non admiten en galego alternancia do timbre vocálico na raíz (non se coñecen
en galego formas como *constroes, *constroe, *constroen nin *constrois,
*constroi, *constroin).
17.2.4.5. Verbos en -er (< -eer) e -ir (< -iir)
inclúe
incluíde
Os verbos en -er (< -eer) e -ir (< -iir), como crer, descrer; ler, reler,
trasler; sobreser e rir, sorrir, son parcialmente irregulares. De todas as
maneiras, cómpre ter en conta algúns encontros vocálicos que na fala e
na escrita (xa desde a época medieval) se resolven en contracción. Estes
encontros son os seguintes: -eé- > é (ex.: leer > ler), -ée- > -é- (lees >
les), -eí- > -í- (leía > lía), -eï- > -i- (leïamos > liamos), -íe- > -í- (ríes >
ris), -ií- > -í- (riíches > riches), -iï- > -i- (riïamos > riamos).