Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

84
O encontro da preposición a co artigo masculino o(s) resólvese graficamente
como ao(s) ou ó(s). A pronuncia correcta, sexa cal for a súa
representación, é [O], que é a única que se rexistra en practicamente todo
o dominio lingüístico galego.
Para a concorrencia da preposición por cos artigos determinados, vide
14.1.1.
Con máis a resólvese na fala en coa ou en ca. Establécese como normativa
coa e non ca porque, estando as dúas formas vivas na fala de hoxe con
vitalidade semellante e alternando nun mesmo lugar e aínda nun mesmo falante,
a forma plena coa debe ser favorecida sobre a forma reducida e innovadora
ca. Desta maneira mantéñense tamén diferentes a contracción de con + a e
a conxunción comparativa ca.
A adopción da preposición para como forma estándar (vide 19, nota) impide
a súa contracción gráfica co artigo. En caso de necesitar usar a forma reducida
pra, esta contrae co artigo en pró, prá, prós, prás: cantan os galos pró día.
Estas contraccións realízanse tamén cando o artigo dos topónimos
vai precedido dunha destas preposicións: veño da Coruña, estou na
Pobra do Caramiñal, vou ao/ó Carballiño.
Mais non se realizan cando a preposición non rexe o substantivo
determinado polo artigo: antes de os galos cantaren.
14.1.2.2. ENCONTRO DO ARTIGO COA CONXUNCIÓN COMPARATIVA CA
O encontro da conxunción comparativa ca co artigo determinado
represéntase ca o(s), ca a(s) ou có(s), cá(s) (é máis ruín ca o / có demo,
Betanzos é máis pequeno ca A / cá Coruña), aínda que a pronuncia xeral
é [kO], [ka:].
De adoptárense as formas contractas, escríbense con acento para marcar
a diferenza de articulación entre co (con + o) e có (ca + o), cos e cós,