Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

15.4.3. CONTRACCIÓNS
Algún e outro, cos seus femininos e plurais, contraen coas preposicións
en e de: nalgún, nalgunha...; dalgún, dalgunha...; noutro, noutra...;
doutro, doutra... Con alguén e algo non se marca contracción
na escrita.
Se o cuantificador ou o identificador está iniciado por un(s), unha(s)
ou por o(s), a(s) (uns cantos, un pouco, o demais, o máis, ...), as contraccións
son as indicadas para os artigos (vide 14.1.2. e 14.2.2.).
O indefinido un(s), unha(s), cando actúa como adxectivo, presenta
as mesmas contraccións ca o artigo indeterminado (vide 14.2.2): falounos
duns problemas que non demos entendido; cuns veciños podemos
falar, con outros é imposible. Cando se usa como pronominal xeralmente
represéntase a contracción coas preposicións de e en, dando lugar ás
formas dun(s), dunha(s), nun(s), nunha(s): están sempre a falar mal
dun; a resposta hai que buscala nun mesmo; por contra, non se representa
na escrita a contracción coa preposición con: tanto se comprometía
con un coma con outro; cada domingo ía ao teatro con unha, nunca
o viamos coa mesma rapaza.
15.5. RELATIVOS, INTERROGATIVOS E EXCLAMATIVOS
Para o relativo e interrogativo ou exclamativo o galego ten catro formas:
dúas sen variación de xénero e número, que e quen; outra que admite
morfema de plural, cal (pl. cales); e outra que pode ter morfemas de
xénero e número, canto (canta, cantos, cantas). Existe ademais un relativo
posesivo cuxo, que presenta flexión de xénero e número (cuxa,
cuxos, cuxas).
Aínda que na lingua popular o relativo cuxo non ten uso, a lingua
culta moderna recuperouno a partir da forma medieval cujo.
97