Normas ortográficas e morfolóxicas - Inicio

56
se remontan á correspondente forma latina, no canto de se formaren
sobre o verbo romance, polo que presentan como vogal temática e ou
ie: maldicente, maledicente; producente, contraproducente; incidente,
reincidente; transixente, intransixente; lucente, relucente; escribente;
constrinxente; insurxente; influente, confluente, afluente; vivente,
supervivente; consecuente, subsecuente etc.; ou expediente, conveniente,
proveniente, interveniente, nutriente, recipiente, saliente,
sobresaliente etc. Só uns poucos verbos da terceira conxugación presentan
unha forma nominal con vogal temática i: concluínte; contribuínte;
saínte; seguinte, conseguinte; oínte ou ouvinte; constituínte,
reconstituínte.
Sobre os verbos durmir e servir os derivados esperados deberían
presentar -ie- (como cultismos) ou -i- (como derivados romances). En
lugar destas formas rexístranse como patrimoniais dormente (adx. e
subst.) e servente (subst.).
9.4. -MENTO
Os substantivos formados con este sufixo manteñen en todos os
casos a vogal temática do verbo que lles serve de base: acabamento,
regulamento; esquecemento, coñecemento; revestimento, resentimento,
seguimento, sentimento.
Son unicamente os derivados de verbos da segunda os que presentan
algún problema, posto que non é infrecuente ver escrito coñecimento, padecimento
etc., con -i- (coma en castelán e portugués). Tanto no galego actual
coma no medieval son absolutamente maioritarias as formas en -emento
(atrevemento, entendemento, nacemento...); por teren apoio na fala e seren
patrimoniais, estas son as escollidas como normativas.