A'dan Z'ye EĞİRDİR ANSİKLOPEDİSİ - Nuri Güngör - Ispartaya.com

ÖZGEÇMİŞİM
1935 yılında Eğirdir'de doğdum. Babam Veziroğlu Ali Rıza, annem
Yaşaroğlu Ömer kızı Zübeyde'dir. EğirdirZafer İlkokulundan mezun olduktan sonra
Isparta, Afyon, Ankara, Eğirdir'de Ortaokulu, Edirne, Balıkesir Necatibey Öğretmen
Okulunu, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümünden sonra Dil Tarih
Coğrafya Fakültesi Tiyatro Entitüsü Tiyatro Tenkidi, Tiyatro Tarihi, Tiyatro
Yazarlığı'nı bitirdim. Yurdumun çeşitli yerlerinde 25 yıl Öğretmenlik yaptıktan sonra
1984 yılında emekli oldum.
Ailem Eğirdir'in en eski ailelerindendir. Vezirler diye anılır. Babam 1896
yılında doğmuş, babasıyla beraber 1914 de Seferberliğe katılmış, Halıcıoğlu Küçük
Zabit Mektebinde okurken Suriye cephesine gönderilmiş, İngilizlerin Yafa Hayfa
çıkartmasında bulunmuş, Kurtuluş Savaşında Süvari Başçavuş olarak önce
Kuvayı Milliye'ye katılıp Ege'de savaşmış, sonra düzenli orduya girip Eskişehir
Kütahya savaşlarında savaşırken Yunan'a esir düşmüş, Lozan anlaşmasından
sonra Eğirdir'e dönebilmiştir.
Dedem Veziroğlu Nuri Efendi Şeyh Ali Ağa Medresesinde Müderris iken
Seferberliğe oğluyla beraber alınmış Sarıkamış savaşında Ruslarla savaşırken
1915 yılında Allahüekber Dağlarında şehit olmuştur. Doğumu 1871 dir. Eşi Kamile
Hanım Şeyhülislam Berdai Zaviyesinin son şeyhlerinden Şeyh Ahmet Efendi'nin
kızıdır.
Dedemin babası Veziroğlu Ahmet Efendi 1828 yılında doğmuş, 1853 Kırım
Savaşına katılmış, 1912 yılında ölmüştür. Mezarı Şeyhülislam Berdai Türbesinin
doğu yakınında idi. Onun da babası Mehmet Efendi, onun da babası Veziroğlu
Mustafa Efendi olduğu söylenir.
Bu çalışmalarımda ailemin ve çevresinin uzun ömürlü olması, mekanını
değiştirmeden bu günlere gelmesi sözlü tarihi günümüze kadar getirmiştir. Babam
bana dedesinden duyduğunu anlatmıştır ki, onun da dedesinden duyduğunu
torununa anlattığı hesaba katılırsa 250 yıllık bir zamanın sözlü tarihini ben dinlemiş
oldum. Ailemizin okur yazar olması, el yazması kitaplarının günümüze kadar
gelmesi benim işimi kolaylaştırdı. Halam 97 yaşında öldü. Eşi emekli Öğretmen
Etem Kartal yüz yaşına yakın öldü. Anamın babası 1829 da doğduğuna göre (1931
yılında ölmüştür) ondan duyduklarım da sözlü tarih bilgimi zenginleştirdi. Geniş
aile çevremizin yaşlı kişilerinden duyduklarımın da bana çok yararı oldu.
Çocukluğumda komşuluk ilişkileri çok güzeldi. Çevremizde oturmaya gittiğimiz
kişiler hep geçmişten, yaşadıkları savaşlardan konuşurlardı. Ömrüm boyunca
onları dikkatle, merakla dinlemişimdir. Sonradan hatırladıklarımı
değerlendirdiğimde ben zengin bir sözlü tarih içinde yaşama şansını yakalamışım.
Çevremdeki yaşlılar Yemen'den tutun da Balkanlar, Kanal, Suriye, Kurtuluş
Savaşlarında ateşte pişmiş, Allah'ın lûtfuyla sağ kalmış insanlardı. Bu tanıdığım
kişiler hakkında kitabımda zaman zaman söz ettim. Şimdi hepsini tekrar rahmetle
anıyor, o tarih karşısındaki meçhul kahramanlara Allah'tan rahmet diliyorum.