A'dan Z'ye EĞİRDİR ANSİKLOPEDİSİ - Nuri Güngör - Ispartaya.com

ÇAKAL ERİĞİ
Ç
Dağ eriği de denir. Geç olgunlaşan, ekşi, biraz acımsı olan yabani bir eriktir.
Olgunlaştıktan sonra ezilip bez üstünde kurutularak sırımı yapılırdı.
ÇAKAL KAYASI
Poyraz mahallesinde eski Isparta yolunun solundaki yüksek kayalıktır.
ÇAKAL MASALI
"Hayvanlar kendilerine bir kral seçmek istemişler. Çakal da bunu duyunca
değişik boya küplerine girerek kendini boyamış, meydana çıkmış. Bütün hayvanlar
bakmışlar ki çok değişik bir hayvan bu, aslanı kaplanı bırakıp onu kral seçmişler.
Ama bir zaman sonra bir yağmur yağmış, bir yağmur yağmış, çakal da yağmur
altında kalmış, bütün boyaları akmış, çakal olduğu meydana çıkmış. Ormandan
sürmüş çıkarmışlar çakalı. Aslanı kral yapmışlar."
Bu masalı babam bana anlattı, torunlarına anlattı. Ona da dedesi anlatmış.
Dedesi Veziroğlu Ahmet Efendi 1828 doğumlu. O da büyüklerinden dinlemiştir.
Benim burda asıl söylemek istediğim Fransızcadan tercüme edilmiş
"Tilkinin Masalı" adındaki bir kitapta aynı masala rastlamamdır. Yalnız orada bizim
çakal, tilki olmuş. Dünya kültürünün birbirleriyle ilgisi bakımından belirtmek istedim.
ÇAKALBOKU
Haşhaş helvasına derler. Soğuk kış gecelerinde haşhaş, nişasta, pekmezle
pişirilirdi. Avuç içinde tereyağla kavrulmuş unla muamele edilerek uzun köfte
biçiminde yapılır, soğukta dondurulur, öyle yenirdi. Eğirdir'den Bursa'ya giden bir
arkadaşım bana şöyle bir anısını anlattı;
Babasının tayini dolayısıyla Bursa'ya giden arkadaşım ilkokul üçüncü
sınıfa kaydoluyor. "Kışın Neler Yeriz?" konulu hayat bilgisi dersinde öğretmen
arkadaşıma söz verince yenenleri saydıktan sonra "Çakalboku da yeriz." demiş.
Öğretmen ve arkadaşları gülüşmüşler. Öğretmen onun nasıl bir şey olduğunu
sorunca o da haşhaş helvasını anlatmış.
Daha sonra arkadaşları hep ona, "Siz kışın ne yersiniz?" diye takılıp
durmuşlar.