Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

geçirmek istemişti. Koluna girmişti yolda. "Sevindim seni
gördüğüme, daha sık gel." -"Sizin ev hep böyle dolu mu oluyor?" -
"Bizde mi, evet her akşam." Yüzündeki ifade sağlıklı ve açıktı.
Sonra Faludi konuşmaya başladı, o akşam ilk olarak eski sesi ile
konuşuyordu: "Benimle ilgili söylenenleri duymuşsundur, beni
bir kenara ittiklerini falan. Çok yalanlar söylediler, pislik attılar
üstüme. Her neyse en doğru olanı bir süre sesimi çıkarmamamdı.
Burada redaksiyonda benim için bir yer buldular."
"Evet arasıra senin hakkında söylenenler kulağıma geliyordu."
"Neler duydun sen?"
"Ben seni tanıyorum. Neyin doğru, neyin yalan olduğunu ayırabilirim.
Her şeyi abarttığını, büyüttüğünü, olanlara dayanıp
rahatça yerinde oturamadığını. kavga çıktığını ve onların ellerinden
geleni artlarına komadıklarını..."
"Beni itelemek için ellerinden geleni artlarına komadılar...."
"Ama sen de sağlam duramadın yerinde, itelendin."
Faludi güldü. "Şimdi beni dinle ufaklık, senin gagan uzamış.
Seni tarlalarda yalnız bıraktığımda yüzünün aldığı şekli hiç u-
nutmayacağım."
"Bunun için sana her zaman teşekkür borçluyum."
Faludi duraladı, biran düşündü. Sonra devam etti: "Şimdi oralarda
neler olup bittiğini, durumun nasıl geliştiğini biliyorsundur
herhalde. Şimdi zayıflamış oldukları söylenemez."
"Demek şimdi dayanacak bir nokta buldun kendine, 'Benim gibi
olan daha çok adam var' diyorsun. Ama senin durumun şuydu:
Sen rahat durmaya alışmış biri değilsin, ve senden istenen de sana
uymuyordu, başkalarını da işin içine sürükledin. Donduruldun,
bir süre şimdi gene tırmanabilirsin."
"Senin neler bildiğini ve bildiklerin üzerinde düşünüp
düşünmediğini bilmiyorum." Böhm'ü dirseğinden yakaladı,
hırsla anlattıklarına inandırmaya çalışıyordu. Böhm, Faludi'nin
bir zamanlar birisini nasıl böyle dirseğinden kavrayıp anlattı­