Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

tediğini biliyordu. Ama gene de: "Özür dilerim. Sizinle birkaç şey
konuşmam gerekiyor." dedi, Bato hemen "Tabi" dedi. Savaştan
önce beraber okumuşlar, aynı üniversitede ders vermişlerdi.Bato
savaşın son yılında üniversitedeki yerini hapisanedeki yerine
bırakmış, sonra diktatörlük sırasında Steiner'e üniversitede
rastlamıştı bir kez, şimdi de çöküşten sonra Viyana'da görüyordu.
Hemen karşılıklı oturdular. Bato gözlerini, sanki bu akıllı ve
rahatsız yüzü ilk kez görüyormuş gibi, Steiner'in yüzüne dikmişti.
Steiner soğuk ve acı çaydan bir yudum aldı. "Anlıyor musunuz
Bato" dedi "dayanamıyorum artık." -"Neye dayanacaksınız?"
"Öyle'neye' diye sormayın! Sizi tanıyorum işte, öyle bilmiyormuş
gibi -Neye dayanıldığını biliyorsunuz işte. Sizin on ikisi gecesi
sınırı yürüyerek geçtiğinizi söylüyorlar. Ertesi günü sabahın
sekizinde Florid köyünde bildiri dağıtmışsınız. Büyük bir şey.
Yani kaçışınızın ertesi gününde, ikinci ve üçüncü günlerinde de.
Ama sonra hep aynı şeye devam, dördüncü, yüzüncü, bininci
günde de-"
Steiner'in yüzü birden ondan uzaklaşmış, artık tanınması
güçleşmişti sanki, Bato gözlerini kapadı. Belki de, bırak da uyuyayım
artık diye düşündü, benim sana nasılsa bir yardımım olmaz.
Ama gene de kendisini Steiner'i dinlemeye zorladı.
"Burada olanlara dayanamıyacağım artık. Hayır dayanamıyacağım.
Zamandan korkuyorum. Sekiz gün mü, on gün mü, bütün hayatım
boyunca mı, beklemek zorunda olduğumu bilmem gerekiyor.
Bunların üçü de başka başka şeyler, ona göre ayarlamam gerekiyor
kendimi. Gülmeyin öyle."
"Güldüğüm falan yok."
"Neyi bekliyorum sanki? Nedir bu dünya devrimi denen şey?
Hepimize yetecek kadar bol olacak ekmek bir yana -yaşamakla
ölmek arasındaki yol daha mı rahat olacak (bu yolda insanın
yanına alacağı ekmeğin dışında diyorum.) daha mı azalacak
ölüm ve daha mı yalnız olacağım o zaman ben?"
Bato Steiner'in yüzüne, bazı karışık olayların geçmekte ol­