Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

o paketçikle birlikte ilk postaya gittim. Bu paket yüzünden dört
vıl yatırdılar beni, iki yılımı Solonjenko'yla birlikte geçirdim, çok
şeyler öğrendim ondan, büyük şans oldu benim için. -Ama Wladek
sen, sen ne yaptın o zamandan beri?"
"Ne yapayım ki, bizim yeri kapadılar, oturmaktan kıçım tutulacak."
"Bizim iş ne oldu?"
"Bana mı soruyorsun?" Wladek tencereyi kendisine doğru çekti.
Kirli ve kabaydı elleri, gökmavisi suda elleri aşınalı yıllar oluyordu.
Ama bu ellerin yumruk olup yürüyüşlerde sallandığı da
yıllar oluyordu!
"Bir şeyler ye -Janek, dişe ihtiyacın yok."
Janek yemeğe başlayıncaya kadar hepsi beklediler, söyleyeceği
bir şey olur belki diye. Ama Janek sessizce yemeğini yiyor,
bir yandan da düşünüyordu: pencerenin dışında gün, karın kirli
beyazına düşmekteydi. Oda gittikçe daha çok küçülüyor gibiydi,
sanki boğazını sıkıyordu. Annenin, kızkardeşin ve kayınbiraderin
yüzlerinden masaya aydınlık ışıyordu; yalnız Wladek'in yüzü
donuk ve griydi, dışardaki gün gibi. Ot döşeklerdeki yaşlılar
akşam istasyonda olduğu gibi, Janek'e her şey çok fazlaymış gibi
geldi, şimdi en çok başını masaya dayayıp uyumak isterdi, ama
"Bugün pazara gitmiyorum, bugünlük kalsın, anlatacağın şeyler
vardır." dedi Sophie'nin kocası.
"Evet çok şey öğrendim dört yılda" dedi. Üstündeki bitkinliği
atıp konuşmaya çalıştı. Ellere dayalı üç yüzün gözleri parıldadı,
annenin ağarıp dökülmüş saçlarının arkasındaki gözler Janek'in
gözlerini izlemiyordu.
Yalnız kardeşi gözleri kapalı dinliyordu. Janek'i evde olmanın
getirdiği sıcak bir sevinç sarmıştı. "Nöbettekiler beni sorarlarsa,
gece burada kaldığımı, sonra köye gittiğimi, gene geleceğimi
söylersin" dedi Janek. Sophie'nin kocası:
"Daha yeni geldin hemen gidiyorsun, gelir gelmez gidiyorsun.
Gene hemen gitmek mi istiyorsun?" dedi. -"Evet, gitmem gerekiyor."
Annesi dudaklarını içeri çekti. Sophie ona sanldı, saçlarını