Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

hep. Gene de onların yanına oturdu ve karanlıkta, elleriyle,
yaşlılar ve büyük kız duymasın diye, hiç ses çıkarmadan katlamaya
yardım etmeye koyuldu.
Bir önündekinin üstünü başını aradılar. İşçilerin hepsi durdukları
yerde ayak değiştirdiler. Janek kaskatı durmaya çalıştı
kağıtlar hışırdamasın diye. Bir keresinde geçeceğinden emin olacak
gibi oldu. Geç, diye geçirdi içinden, "geç, geç" diye bağırdı
kapıdaki küfür eder gibi.
Bez fabrikasının yıkama odasında erkekler boya teknelerinin
çevresine doluşmuşlar, ellerini yağlı, mavileşmiş bir suya
daldırmışlardı. Biri tulumunun cebinden bir parça ekmek kopardı,
iki parmağının arasına bir şeyler sıkıştırdılar. Parmak uçlarından
ta yüreğinin içine kadar titredi. Böyle bir kağıt iki yıl hapis
demekti, kağıt sıkıştırılan eli bile biliyordu bunu, eli yumruk
oldu kendiliğinden. Acıyla baktı kırışmış kağıda çabucak, buruşturulmuş
bir söze takıldı gözleri, iki yılı unuttu, eliyle kağıdı
düzeltti.
"Oku, başkasına ver! Arkadaş yalanlara kanma! Kızıl Ordu'nun
süvarileri Varşova’ya doğru hızla ilerliyorlar!"
Kalın kaşları yukarıya kalktı. Adamlar teknenin çevresinde
her zamankinden daha uzun kaldılar, her zamankinden daha çok
teknenin içine eğildiler. Janek asidin içinde yüzen yumuşamış
bir kağıt parçası gördü.
Anne evde hâlâ eski yerinde dudakları ağzının içine kıvrık oturuyordu.
Wladek, büyük oğlu, tam o sıra geldi. Yüzünün rengi koyulaşmıştı,
her şeyi aşağıya doğru sarkmıştı, omuzları, dudaklarının
kenarlan, kaşları. Sophie hemen onun birkaç kuruş yitirdiği
zaman böyle çocuk gibi olduğunu anımsadı. Mutlaka gene bir
şeyler yitirmiş olacaktı, ama yitirdiği şeyin ne olduğunu bilmiyorlardı.
Annesinin bunu anlayacak hali yoktu, sadece onun
artık orada olduğunu görüyor, buna seviniyordu. Wladek çok bir
şey söylemedi, hemen uyumak için duvarın kıyısına geçti.
Biraz sonra cam vuruldu: "Sizin oğlanı yakaladılar, suyunu
çıkarıyorlar dayaktan. Dikkat edin buraya geliyorlar."
Sophie bir ona bir öbürüne bakıyordu, Wladek yüzünü duvara