Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

sonra ne olduğunu bilmiyorum. Ben kaçtım, dün gece oldu bunların
hepsi. Benim hemen önümden buraya gelmiş olmalısın.
Marvakoy'da, "önce buradaydı," dediler. Senden önce buraya
varırım sanmıştım. Niye olduğunu bilmiyorum ama, senin gölgene
sığınırsam hayatımın kurtulacağını sanıyordum. Buralara
kadar gelemezler herhalde. Polye'ye altmış adam yerleştirdiler,
şunları şunları verin, onları vermeden buradan gitmeyiz diyorlar.
Bizim sloganı yapıştırmışlar her yere, her şeye rağmen
yapıştırmışlar, sarı bir kâğıdın üzerinde siyah harflerle 'Bu onların
son girişimidir' yazıyor.
Bıçak adamın yüreğine kadar mı giriyor, kemiğe mi dayanıyor,
arasında büyük fark var."
Dimof sustu, Stoyanof da artık sormuyordu. Karanlıkta hepsi
birbirlerine sokuldular. Hatta belki de uykuya daldılar bir
süre.
Nihayet Stoyanof ayağa kalkıp kapının sürgüsünü açtı. Gece
yarısını çoktan geçmişti, gök ağarmaya başlamıştı.
Andreas'ı uyandırdılar. "Kalk da yolu göster."
Andreas sevinçle yerinden fırladı. Yol boyunca Dimofla pek
uğraşmadı; sağa sola tırmanıyor, seyrek olarak onunla beraber
yürüyordu. Diıııof geldikleri yeri tesadüfen bulduklarını sandı.
Çocuğu yanma çağırmanın yolunu arıyordu ama, Andreas hep
önden aynı uzaklığı koruyarak yürüyordu. Dimof, dizleri zorlandığından
ara sıra durmak zorunda kalıyordu ve durduğu zaman
da ölüm korkusu yakasına yapışıyordu. Dağların üstü aydın
landıkça korkusu artıyordu. Andreas'ı çağırdı, bileğinden yakaladı.
Andreas Dimof a baktı ve: "Birazdan oradayız. Tepeyi aştık,
doğu yamacını da." dedi. Dimof Andreas'ın akıllı ve kurnaz olduğunu
ve yolu çok iyi bildiğini yavaş yavaş anlamaya başlıyordu.
İçine güven geldi. Geçen gecenin korkusu sadece anımsanan
bir şey olmuştu şimdi. Gurur duyuyordu hayatta kalmaktan.
"Buradan aşağıya in," dedi Andreas, "büyük taşlara basaraktan
in, su bir şey yapmaz korkma. Küçük bir köprü olan bir yere geleceksin,
Banya'lann köprüsüdür orası." Onu olduğu yere bırakıp