Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

"Nerede bu asker şimdi?"
"Ne bileyim ben? Şimdi belki o da annesinin yanında soğan
doğruyordur; şimdi konuştuklarımızı konuşuyordur annesiyle,
düşündükçe rahatsız oluyordur."
"En kötüsü ağzı toprağa çevrik olması, değil mi?"
"Kötü falan değil, içi ümit dolu öldü."
"Dimof tanrı diye bir şey olmadığını söylüyor."
"...ağzı toprağa çevrik, kafasından, ölü omuzlarından, köylülerin
ve işçilerin Ködeş'deki topraklarından ümitli olarak öldü."
Anayla oğul arasında sessiz bir yemin gibi birbirine benzeyen
kurnaz bakışlar gidip geldi.
"Ama Dudofu döverek öldürmemişler değil mi?"
"Hayır onu öldürmediler."
"Dudof nerede şimdi?"
"Lenin'le birlikte bir at kestanesi ağacı altında oturuyor."
"Dimof onun öldüğünü söylüyor."
"Neyi öğrenmek istiyorsun sen?"
"Şimdi onların olduğu yerde ilkbahar mı, yoksa sonbahar mı
var?"
"Nasıl soru bu böyle, buradaki gibi sonbahar tabii kestaneler
patır patır kafalarına düşüyordur."
"Ama sen at kestanesi dedin."
"İyi işte anlattıklarımın hepsini zaten biliyorsan ben de sana
antik hiçbir şey anlatmam."
"Anlat, anlat. Babamı hatırlıyorum, yüzünde hiç kan yoktu,
ayaktaydı, Dudofu da hatırlıyorum."
Dudof yazı geçirmek için konuk olarak bulunduğu Kırım'dan
sonbahar başında Moskova'ya dönmüştü. Şimdi artık eski
sağlığını yeniden kazanmış güçlenmişti. Ama fizik olarak sağlığı