Anna Seghers Yoldaşlar Sosyalist Yayınları (1)

"Söyle bakalım yazı ne oldu? Ne zaman bitiyor?"
"İyi işte bitirdim. Bugün baskıya veriyor musunuz?"
"İyi oldu değil mi?" Steiner, bunu ilk kez düşünüyormuş gibi,
düşündüklerinin, bildiği şeylerin tek başına olmadığı zaman
boşa gitmediğini, kuşkularının ona artık acı vermediğini
düşünüyormuş gibi bir an durdu. Canı sıkkın cevap verdi: "İyi oldu
tabii." Bunu söyler söylemez bağışlayan bir gücü yeniden bulmuş
gibi bütün kuşkuları dağıldı.
"Pekiyi ama şimdi burada ne yapıyorsun?" diye sordu Robert.
Steiner birden ayağa fırladı, kadehi ayakta boşalttı ve masanın
üzerine parasını da bıraktı. "Tamamiyle unutmuştum..."
Sokağa fırladı. Elisabeth'i kaçıracağından korkuyordu. Geçen
bir saat içinde onu bütünüyle unutmuştu. İşte cezasını çekiyordu.
Herhalde şimdi kızın girdiği yapının önünde boşuna bekliyor
olmalıydı; bu aptal caddede yalnız başına olmanın acısını tadıyordu.
Ama sonra kızın küçük beyaz yüzü merdivenlerde genç bir kalabalığın
içinden göründüğünde delice sevindi.
V
Stoyanof bacaklarını açmış, sırtı sobaya dayalı, yüzü ardına
kadar açık kapıya dönük yerde oturuyordu. Kapının hemen
önünde çorak mavi karası bir toprak Ködeş kayalığının gölgesinde
uzanıyordu; bayırda kayalığın arasında biraz daha açık renkli
bir parça vardı: akşamın inmekte olduğu gökyüzü. Boş ve dumanlı
odadan akşamın son ışıkları döküldü.
Karısı köşede havanı bacaklarının arasına sıkıştırmış oturuyordu;
her vuruşta havan gıcırdıyordu.
Stoyanof kaçması mı, yoksa kalması mı gerektiğini
düşünüyordu. Gökyüzü daracıktı, dağlarsa ancak kötü bir koruyucu
olabilirlerdi. Kansı tahta havanı bir yana fırlattı, bakracın
içindeki süzgeci aldı. Andreas dikkatle ince bir iplik gibi düzenle