Terra e gente 2012 - Comunità Montana Valli del Verbano

Ul temp
Gh’è chii ghe n’ha che cres
o mai asee de lamentas de scpes.
Tucc g’han ul sò, ti ul tò, mi ul mè
pusee de chel tant non ghe n’è.
Se pò tegnel de cunt, fal rend
o butal via e poo pretend:
l’è tut e not, el pasa via
el po’ ves maa de cò o legria.
L’è fai de tanti cinch menut
indua se pò faa de tut,
se pò dii uraziun e rusari
o tiraa giò sarach in pari.
El vaar me ne muneda d’or
liber de scpendel me se voor.
De nocc el cur m’el vent,
S’inn bej i sogn l’om l’è cuntent.
Chel che l’è impienil de mi e de ti
fan ne richeza di nocc e di dì
Lasal mia naa via ‘me rusina al soo
el torna indré pu... cunta incoo.
Ul temp l’è un gran regal
savi l’è l’om che ‘l sa dupral.
L’è mai mort, l’è mai trasà
se rescta i segn par l’eternità.
11
Gregorio Cerini