1986 JAARBOEK - Historisch Centrum Overijssel

11. Duitse soldaten marcheren de Luttikestraat in, 10 mei 1940.
schede waren binnengetrokken. En spoedig daarna kwamen gelijkluidende
berichten binnen uit Hengelo, Almelo en Hellendoorn. Des middags
om drie uur arriveerden de Duitschers in onze stad Zwolle. De ontvangst
was niet hartelijk; iedereen keek somber, uitgezonderd de NSBers,
die de indringers toejuichten. Eiken dag luisterden we met een angstig
hart naar de Radio-berichten. Onze gedachten waren steeds bij
onze soldaten, die een wel zeer ongelijken strijd met den vijand moesten
aanbinden.
Des Zondags 12 Mei kregen we inkwartiering van een jongen Duitschen
soldaat, ongeveer 19 jaar oud. Uit een gesprek met hem bleek al
gauw, dat hij alleen over oorlog en wapenen kon praten en alles wat
Hitler zei domweg geloofde. Verder praten was nutteloos. Ik heb hem
echter nog wel gezegd, dat hij na den oorlog wel andere gedachten zou
hebben. Den volgenden ochtend, toen we opstonden, was hij verdwenen.
Gelukkig kwam hij niet terug. Maandagavonds laat luisterden we
nog even naar de Radio; een treurig relaas van de oorlogshandelingen,
waaruit ondanks de pogingen om de luisteraars op te beuren, wel heel
duidelijk bleek hoe slecht de zaken er voor ons voorstonden. We
voelden toen al dat de capitulatie een kwestie van uren was. Het bericht,
dat de Koningin naar Engeland vertrokken was, verblijdde ons
eigenlijk, omdat ze nu niet meer in handen kon vallen van de aanranders
van onze vrijheid. Het bombardement van Rotterdam wekte hier,
evenals elders, de woede van de bevolking op. En de stemming werd er
niet beter op, toen de Duitschers na de capitulatie van het Hollandsche
leger zingend door Zwolle's straten marcheerden.
89