AFZ/97-0380 - Fiscus.fgov.be

het staatsburgerschap") teneinde in het bijzonder het ontgaan van belasting te vermijden. Indien
België in de toekomst een dergelijk stelsel zou aannemen, zou paragraaf 4 de toepassing van dat
stelsel toelaten. Bij gebrek aan dergelijk stelsel, heeft paragraaf 4 geen gevolgen voor de belastingheffing
van Belgische staatsburgers of voormalige Belgische staatsburgers die in de Verenigde
Staten verblijven. Bij gebrek aan bepalingen in het Belgisch intern recht aangaande de belastingheffing
van personen die voorheen gedurende een lange periode inwoner waren van België, heeft
paragraaf 4 evenmin gevolgen voor de belastingheffing in België van de inwoners van de Verenigde
Staten die voorheen gedurende een lange periode inwoner waren van België.
Paragraaf 6
22. Paragraaf 6 waarborgt uitdrukkelijk de toekenning van de verdragsvoordelen voor de inkomsten
die afkomstig zijn uit een overeenkomstsluitende Staat en die met behulp van een hybride entiteit
gerealiseerd zijn. Voor de toepassing van de artikelen 6 tot 21 van de Overeenkomst moeten
de desbetreffende inkomsten worden beschouwd als inkomsten die door een inwoner van de andere
overeenkomstsluitende Staat behaald zijn, voor zover die andere overeenkomstsluitende Staat
de desbetreffende inkomsten, voor de toepassing van een door de Overeenkomst beoogde belasting,
behandelt als inkomsten van een inwoner. Paragraaf 6 heeft geen invloed op het belastingstelsel
dat door de woonstaat moet worden toegepast op een van zijn inwoners die een inkomen
ontvangt dat afkomstig is uit de andere overeenkomstsluitende Staat. Overeenkomstig artikel 1
(Algemene reikwijdte), paragrafen 4 en 5 wordt de belastingheffing van die inwoner immers niet
beïnvloed door de Overeenkomst, onder voorbehoud van de toepassing van artikel 22 (Vermijding
van dubbele belasting). Het Belgisch intern recht is bijgevolg geheel en al van toepassing op een
inwoner van België, in de zin van artikel 4 (Inwoner) van de Overeenkomst , die inkomsten ontvangt
die afkomstig zijn uit de Verenigde Staten, onder voorbehoud van de toepassing van de bepalingen
van artikel 22, paragraaf 1.
23. De problematiek van de fiscaal transparante entiteiten wordt besproken in bijlage I bij de circulaire.
Artikel 2 (Belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is)
24. Artikel 2 definieert de werkingssfeer van de Overeenkomst, namelijk de belastingen naar het
inkomen.
25. Het stemt in grote mate overeen met het OESO-Model. In tegenstelling tot het OESO-Model
heeft het evenwel slechts betrekking op de inkomstenbelastingen die worden geheven "ten behoeve
van een overeenkomstsluitende Staat" en niet op die welke worden geheven "ten behoeve van
een overeenkomstsluitende Staat, de staatkundige onderdelen of plaatselijke gemeenschappen
daarvan". Dit stemt overeen met het verdragsbeleid van de Verenigde Staten die niet wensen dat
de Overeenkomst van toepassing is op de inkomstenbelastingen die worden geheven door de gefedereerde
Staten die deel uitmaken van de Verenigde Staten.
26. Wat België betreft is de Overeenkomst dus normaal gezien niet van toepassing op de onroerende
voorheffing die wordt geheven ten behoeve van de gewesten noch op de aanvullende gemeentebelasting
en de aanvullende agglomeratiebelasting op de personenbelasting. De Belgische
Raad van State heeft evenwel tussen 25/03/2010 en 29/04/2010 verscheidene adviezen gepubliceerd
aangaande door België gesloten protocollen die de uitwisseling van inlichtingen behandelen
met betrekking tot de belastingen van elke soort en benaming die door of ten behoeve van de
overeenkomstsluitende Staten worden geheven. De Raad van State is in zijn adviezen van mening
dat, ondanks de aanwijzingen in tegengestelde zin in de memorie van toelichting, het niet mogelijk
is een bepaling die van toepassing is op de belastingen van elke soort en benaming die geheven
worden door of ten behoeve van de overeenkomstsluitende Staten, anders te interpreteren dan dat
ze het geheel van de in België geheven belastingen omvat, waarbij het van weinig belang is of ze
"ten behoeve van" de federale autoriteit of ten behoeve van een ander bestuursniveau geheven
zijn. De Raad van State oordeelt bijgevolg dat de gewestbelastingen door de verscheidene protocollen
gedekt zijn en dat deze gemengde verdragen zijn. Op 10 januari 2011 heeft de Interministeriële
Conferentie "Buitenlands Beleid" het gemengd karakter van de desbetreffende protocollen
bekrachtigd. In de mate dat de Interministeriële Conferentie "Buitenlands Beleid" rekening gehouden
heeft met het advies van de Raad van State om te beslissen dat de desbetreffende protocollen
gemengde verdragen zijn, moet eveneens rekening gehouden worden met dit advies om te bepalen
of de Overeenkomst met de Verenigde Staten al dan niet de door de gemeenten en de agglomeraties
gevestigde aanvullende belastingen uitsluit van de werkingssfeer van artikel 2.