AFZ/97-0380 - Fiscus.fgov.be

Paragraaf 4
▪ Over dezelfde toerekening van winst van een onderneming van een overeenkomstsluitende
Staat aan haar in de andere overeenkomstsluitende Staat gevestigde vaste inrichting.
▪ Over dezelfde toerekening van winst tussen de verschillende in de overeenkomstsluitende
Staten gevestigde vaste inrichtingen, zelfs indien de onderneming die de werkzaamheid
uitoefent met behulp van de vaste inrichtingen, geen onderneming van een
overeenkomstsluitende Staat is. De Overeenkomst staat uitdrukkelijk toe aan de Belgische
en Amerikaanse autoriteiten om de dubbele belasting te voorkomen die zich in
zulke situatie zou kunnen voordoen. Wanneer dergelijke bepaling ontbreekt is de Belgische
belastingadministratie van oordeel dat die situatie impliciet behandeld wordt in
een overeenkomst voor zover artikel 7 (Ondernemingswinst) voorziet dat het arm’s
length principe moet worden toegepast in de betrekkingen van een vaste inrichting
met de andere onderdelen van een onderneming. Wanneer het niet gaat om een onderneming
van een overeenkomstsluitende Staat kan dezelfde toerekening van winst
evenwel niet worden tegengeworpen aan de woonstaat van de onderneming.
▪ Over het regelen van conflicten inzake de kwalificatie van bepaalde inkomstenbestanddelen,
de kwalificatie van personen, de toepassing van de regels voor het bepalen
van de bron of de betekenis die moet worden gegeven aan een in de Overeenkomst
gebruikte uitdrukking.
▪ In het kader van een voorafgaand akkoord inzake verrekenprijzen (paragraaf 3, e).
▪ Over de toepassing van de bepalingen van de interne wetgeving betreffende straffen,
boetes en moratoriuminterest of nalatigheidsinterest op een wijze die overeenstemt
met de doelstellingen van de Overeenkomst (paragraaf 3, f). Deze bepaling heeft in
het bijzonder tot doel te vermijden dat er nalatigheidsinterest verschuldigd is in een
overeenkomstsluitende Staat en er in de andere overeenkomstsluitende Staat geen
moratoriuminterest wordt betaald ter zake van de betwiste belasting. Voor zover de
Belgische en Amerikaanse wetgeving voorziet in de betaling van moratoriuminterest
wanneer een overeengekomen regeling een ontheffing van belastingen ten gevolge
heeft, is de toepassing van genoemde wetgevingen a priori verenigbaar met de doelstelling
van de Overeenkomst.
351. Ten einde de bevoegde autoriteiten in staat te stellen een oplossing te vinden voor de gevallen
waarvoor een regeling voor onderling overleg werd aangegaan, hebben de belastingautoriteiten
van elke overeenkomstsluitende Staat de bevoegdheid om inlichtingen te vragen en om een onderzoek
en verhoren in te stellen, en dit niettegenstaande de in hun interne wetgeving voorziene termijnen.
De bevoegdheden waarover de Belgische belastingadministratie overeenkomstig artikel
374 van het WIB 1992 beschikt in het kader van een bezwaar dat schriftelijk door de belastingplichtige
werd ingediend, worden door deze bepaling uitgebreid tot elke regeling voor onderling
overleg die overeenkomstig de paragrafen 1 tot 3 is opgestart.
352. Paragraaf 4 bepaalt eveneens dat, zodra een regeling voor onderling overleg is ingeleid
overeenkomstig de bepalingen van de paragrafen 1 en 3, de overeengekomen regeling ter voorkoming
van een belastingheffing die niet overeenstemt met de bepalingen van de Overeenkomst
ook wordt uitgevoerd, ongeacht de termijn binnen dewelke die regeling tot stand komt. Deze bepaling
stelt met name België in staat af te wijken van zijn interne termijnen inzake een rechtzetting
van de belasting (artikelen 354 en 355 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992) en
een overeengekomen regeling toe te passen ondanks het bestaan van die termijnen.
Paragraaf 5
353. De Overeenkomst regelt niet de procedure volgens dewelke de overeenkomstsluitende Staten
de verdragsvoordelen verlenen. Elke Staat is vrij gebruik te maken van de procedure waarin
zijn interne wetgeving of zijn administratieve praktijk voorziet. Zo kan een Staat, na de voorwaarden
voor de toepassing van een verdragsvoordeel te hebben gecontroleerd, automatisch de belasting
die hij ingevolge de Overeenkomst mag inhouden, beperken of kan hij de belasting heffen
waarin zijn nationale wetgeving voorziet en daarna de gehele belasting of een gedeelte van die belasting
dat meer bedraagt dan het bedrag dat hij mag inhouden terugbetalen. Paragraaf 5 geeft de
bevoegde autoriteiten met name de mogelijkheid om tot een akkoord te komen inzake de formaliteiten
waarin elke overeenkomstsluitende Staat voorziet voor het toekennen van de verdragsvoordelen.