Willem Vogt - Radioleven

doorgeseind naar de krant. " ....So .we had to accept".
Nu is het uit I Ook voor Tjangkring. Want de berichten
zullen nu in belangrijkheid tanen en hef kabel-verkeer zal
worden hersteld. ••. zoodat de pers Tjangkring weldra kan
ontberen en zal vergeten.
Voor de zooveelste maal stijg ik op 't kittige sandelhoutpaardje,
dat mij naar "beneden" zal dragen, naar huis en naar
bed. Ik kijk van zijn rug af weer naar de uitgestrekte sawahvakken
van de hoogvlakte beneden mij. Een aluinen damp
vlucht onder de roostering der jonge zonnestralen. Hier en
daa~ komen goudgele vlekken in het sappige groen te voorschlJn...De
aren rijpen tot paddi. Als ik Saptari's huisje passeer,
ZlJn de vrouwen daar bezig met het stampen in het rijstblok.
Vrede was altijd over dit land hier.... nu is er ook
vrede in Europa.... hoewel ik 10.000 km van zijn slagvelden
veIWijderd ben, weet ik, dat de stem van 't geschut thans na
ruim vier jaar vernietigend spreken tot zwijgen is gebracht.
Europa heeft het mij alleen in dit land verteld. . .. en nog
enkele minuten lang zal ik de eenige man zijn, die het nieuws
kent. . .. en wie het daarna ook zal vernemen, hoorde het,
omdat mijn hand het voor hen opteekende en omdat ik wilde,
dat zij het zouden kennen.
Ach. . .. gun den man van Tjangkring deze onschuldige
apotheose.... Niemand was er getuige van dan zijn paardje.
Hij was immers de moderne bode van Marathon.... en omdat
zijn boodschap ijlde langs koperdraden, zeeg hij niet door
uitputting dood terneer, gelijk de klassieke koerier dat deed .
Daarom spreekt inplaats van de historie, dit boek over hem .
geen slechte ruil. . .. dunkt mij.
Toen de wapenstilstand eenmaal gesloten was en de oorlogsontspanning
volledig was ingetreden, werd - zooals reeds
veIWacht was - aan Tjangkring de kroon der belangrijkheid
van het hoofd genomen. De kabel-verbindingen over Noord­
Amerika en via Aden stonden weer open voor telegrafische
198
gemeenschap van Nederlandsch-Indië met het moederland;
omgekeerd ook kon "het Plein" te Den Haag weer vrijelijk
met Buitenzorg van gedachten wisselen.
Het radioverkeer over Tjangkring was ook voor de pers
van geringer beteekenis geworden, nu de pers-agentschappen
in Europa hun bedrijf van nieuwsvoorziening van Indië weer
konden opvatten.
Tjangkring boekte nog wel een aantal berichten in....,
maar zelden van het eertijds zoo spraakzame, stipte Nauen.
Wat zouden de overwonnenen nog te zeggen hebben? Erviel
voor hen immers alleen maar te seinen over de instorting van
zoovele zaken die het Versailles van 1871, als in het graniet van
den tijd gehouwen, aan de Geschiedenis had toevertrouwd.
Er was voor hen niets dan leed en smaad en bitterheid en
ontgoocheling. De overwinnaars trokken den Rijn over en
hun legers bezetten de bruggehoofden van Keulen, Mainz,
Coblenz, enz.
.Lyon was nu de verspreider van het geluid van de over­
Wlnnaars.
Bijna eiken dag trok een Fransch leger, als bevestiging van
uit oorlog geboren nieuw gezag, een Elzassche of Lotharingsche
stad binnen. Metz, Straatsburg, Mühlhausen,
Colmar.
Ik vind de nauwkeurige uitgeseinde beschrijvingen er van
in het stationsdagboek: "Generaal de Casteinau reed, op
zijn schimmel gezeten, het marktplein op, waar hem op plechtige
wijze de sleutels der stad, op een kussen, (met den tricolore
I) werden overhandigd. De Generaal hield daarbij een
rede, waarin hij de ontroering schetste van het oogenblik,
waarop de terugwinning van het eenmaal van Fra:ikrijk afgescheurde
land voor het front van de dappere zonenvan dappere
vaderen met het hijschen van de driekleur op den toren van
het stadhuis werd gesymboliseerd."
Zoo luidden ongeveer de berichten, die des nachts door
Europa werden verbreid.