Willem Vogt - Radioleven

DE GROOTE VERANDERING VAN HORIZON.
Het geven van raa? nopens de keuze van een beroep
aan een aanstaand lId van de maatschappij, is dikwijls
voor de raadgevers gemakkelijker, dan het opvolgen van dien
raad is voor de "geradenen".
Een eenvoudige raad, die gemakkelijk gegeven kan worden,
is: kies een beroep,dat nog niet veel beoefenaars telt.
Het was het leven zelf, dat den leden van het radiodetachement
uit de vorige hoofdstukken, den raad influisterde:
"kiest Radio als uw vak, gij kunt de kennis die ge vergaardet
bij vlieger en ballon tot grondslag maken van een
nieuw beroep; waarin weldra de vraag het aanbod zal overtreffen".
Het leven raadde de leden van het detachement
niet te vergeefs. Bijna al zijn leden, voor zoover de dood
hen spa~rde - er zijn er, die voor altijd heengingen _
namen dIen wenk ter harte. Velen van hen bekleeden thans
in de radio-wereld hooge, verantwoordelijke, ja zelfs geachte
posities. Er zijn reeds deftige jubilea gevierd!
De schrijver kreeg zijn kans ook en hij greep die kans.
~et Gouvernement van Nederlandsch-Indië riep geg~dlgden
op voor de betrekking van Radio-ambtenaar bij
zIJn Post-, Telegraaf- en Telefoondienst. Hij toonde zich
zulk een gegadigde en hij kreeg wat hij verlangde: een be-
48
noeming. Na een stoomcursus in de praktijk op het Radiostation
Scheveningen-haven, onder de, ietwat ruige, maar
degelijke leiding van den directeur, wijlen den heer Nierstrasz,
werd de schrijver naar "Telefunken" in Berlijn
gezonden om kennis te maken met de instrumenten, die hij
in Nederlandsch-Indië zou krijgen te bedienen.
En na dien leertijd scheepte hij zich in op de mailboot
"Prinses Juliana" met bestemming: Batavia. Het pakken
der koffers en het aanschaffen der uitrusting was ietwat
haastig gegaan, want op het Ministerie van Koloniën in
Den Haag had men hem aangrijpende schilderingen gegeven
van het verlangen, waarmee men in Indië naar zijn
komst uitzag. Er was haast bij om in Sitoebondo (oostpunt
van Java) te beginnen met den Radiodienst; die tot taak
kreeg: voorloopig telegrafische gemeenschap te onderhouden
met de eilanden Timor en Ambon. Mocht men de
schilderingen van de noodzaak van spoed thuis kalm ontleden,
dan was er geen andere slotsom mogelijk, dan die,
waarbij de verwachting werd gerechtvaardigd, dat de Gouverneur-Generaal
zelf, met den Algemeenen Secretaris,
den Directeur van de Gouvernements-bedrij ven en den
Chef van den Post-, Telegraaf- en Telefoondienst op de
kade van Tandjong-Priok kampeerden, om maar geen
minuut te laat te komen voor de aankomst van den vurig
verbeiden man.
Je begreep niet, hoe zoo'n Multatuli daar nu toegekomen
was, om de voortvarendheid der N.-I. Regeering te hoonen
in de figuur van resident Slijmering van Rangkas Betoeng.
Die deed niets "Omdat-Hij-Het-Zoo-Druk-Had".
Maar zie die Regeering zich nu eens van alle blaam voor
laksheid zuiveren, door reikhalzend uit te zien naar een
versch bekleeder van een verscher ambt. Omdat-zij-nietlanger-kon-wachten.
Toen de nieuw-benoemde radio-ambtenaar voor de
laatste maal van de trappen van het Departement van
Radioleven ..
49