Willem Vogt - Radioleven

oord gekomen.... als bagage der oostersche handelaren.
Een aantal van deze vogels zal de gevaren van tocht en morsigheid
te ~?ven kom~n en het .tot een bestaan brengen van
"sprekende kakatoe In een ghmmend getraliede kooi met
glazen voeder- en badbakje, op een bovenhuis van het ~estersche
middenstands-woningblok.
De meesten van hen zullen vroegtijdig een triesten dood
sterven.
Tegen zons-ondergang ..murmelen de moslims op het
opperdek de gebeden, ZIJ werpen telkens met extatischen
r:uk de bovenlijven voorover; de beenen gekruist onder het
lIchaam, de handen, als afwerend ongezien gevaar.
Scherp teekenen profielen van grijze Arabieren tegen den
donkerenden avondhemel af; zij gelijken op de beeltenissen
van de aartsvaders uit den ouden platenbijbel.
De boot brengt ons veilig over; een nacht in het hotel; en
?en volgenden m~rgen omstreeks zes uur nemen wij plaats
In den express-trem naar Batavia.
~ij h~bben in geen vijf jaar een trein gezien; ook de vele
auto s zIJn een vreemden lust voor het niet verwende oog.
Op Ambon was maar één auto; een oud beestje dat als een
stuk speelgoed gebruikt werd door den verbannen'Sultan van
Atj~h. In die auto vervoerde hij dan nog soms zijn medeballmg,
een achter-achter kleinzoon van den Javaanschen opstandigen
koning Diponegoro. Ook het gouvernement wreekt
de ,zon~en d~r vaderen tot in een ver geslacht.... I De lange
tremrels..begm~: . : . on,geveer 14 uur later zullen wij in Band,oeng
~~Jn: WIJ zle~ uItgestrekte velden beplant met suikernet.
WIJ zIen sawa s. Bergmassieven links en rechts aan den
horizon~ die soms wat naderen en daarna weer verder af zijn.
De, zon IS reeds eenige uren geleden ondergegaan, wanneer de
trem aanvan~ de oostelijke hellingen te bestijgen van de
berg~eten,.,~le de hoogvlakte van Bandoeng omringt. Af en
toe zIen WIJ m een gedurfd~ bocht van ~e spoorb~n den kop
of den staart van den trem met de lIchte vakjes der altijd
ISS
geopende coupé-raampjes..... de hitte noopt daartoe.
Een vreemde, milde streeling strijkt plotseling langs oogen
en voorhoofd. Ik raadpleeg het kaartsysteem van mijn herinnering,
om een omschrijving te krijgen van den aard dezer
niet herkende, maar aangenaam opwindende gewaarwording,
Wat kan dat zijn?
Onderwijl de groote kartothekaris bezig is, komen er
nieuwe gegevens binnen, Een parelende prikkeling als van
versch ontkurkten schuimwijn huivert een verwarrend welbehagen
door het lichaam, dat zich toch niet bewust was te
lijden of te begeeren.
De karthotekaris levert zijn rapport in. Hij omschrijft de
vreemde huivering als de lichamelijke ervaring van den passagier
van de mailboot, die in de meedoogenlooze roostering
van het Roode Zee klimaat voor een oogenblik de scheepsvrieskamer
mocht binnengaan.
Herkend I De vreemde liefkoozing was de eerste bergkoelte.
Wij zijn 5 à 600 meter boven den zeespiegel en het is
avond. Hoe later het wordt en hoe hooger wij stijgen, des te
tintelender werkt de koele zuurstof, die onze longen gulzig inzuigen.
Het is of het bloed in de aderen mousseert. Heerlijk,
dit behoedzame binnengaan in den voorhof der koude,
Na zes jaren onafgebroken lauwe, vochtige hitte, die
drukte als het gewicht van een looden klamme hand verliest
de warmte haar kleffen greep; de warmte, die nauwelijks
afliet in de badkamer en die uit de slaapkamer niet week, , ..
die even adem liet scheppen bij 80 0
Fahrenheit, maar tot de
grens van wanhoop en energie-instorting bracht bij 900 en
hooger, ... de verschrikkelijke onontkoombare zwoele broeiing
van den donkeren, ritselenden nacht.. " de barnende,
blakerende, blikkerende straling van een in hitte en licht
zwelgenden dag.... geeft het op. , ..
Wij hadden vergeten, dat er nog koude op aarde bestond ..,
en nu zwiepten haar afgezanten ons streelende koele berg-
159