Willem Vogt - Radioleven

draad uit te vieren. Het was nu een koud kunstje om in gesprek
te raken met Croydon-radio. In de cabine zat ditmaal
geen levend wezen; wel een aantal kostelijke damesjaponnen,
bestemd voor Maison Hirsch. Aangezien we den wind pal
achter ons hadden, suisden we met een formidabel vaartje
over Kent heen. Vóór dat we den toon van het Morse seintoestel
goed hadden ingesteld, lag Dover al weer onder ons en
klommen wij tot een kleine kilometer hoogte om Het Kanaal
over te steken. Alles ging spik en span en het notitieboekje met
de plaatsnamen werkte als een telefoongids. Mijn piloot had
er schik in. Hij begon zelfs in te zien, dat die radio ergens goed
voor was en mijn optreden als roerganger in Croydon had
hem bepaald mild gestemd. Midden boven het Kanaal
schreeuwde hij mij eenige volzinnen toe, waarvan ik niets
begreep. Het was hem niet mogelijk om iets op te schrijven,
want met den sterken wind huppelde de "C" zóó jolig door
het luchtruim, dat hij zijn beide handen voortdurend aan het
stuurwiel moest houden.
Ver aan den horizon kwam Duinkerken reeds flauwtjes in
't gezicht, toen ik twee woorden verstaan had. Het eene was:
"motor", het andere "warm". Ik kreeg een schok! Een motor
is een vitaal onderdeel van een vliegtuig op 1000 m boven de
zee. Als dit onderdeel "warm" liep in de ongunstige beteekenis
van het woord, dan zouden wij een volstrekt onnoodig
en onbegeerd avontuur tegemoet gaan om de makke sensatie
van dezen eersten haast-vliegtocht wat te kleuren.
Met een vragende uitdrukking in de oogen, wees ik met den
vinger op den motor vóór ons, die als een razende Roeland de
schroef liet wentelen. De piloot lachte en schudde van neen.
Gelijkertijd wees hij in de wijde verten vooruit.
Nu zou menigeen nog over onvoldoende gegevens beschikt
hebben nopens de bedoelingen van den vliegtuigbestuurder.
De marconist wist echter plotseling genoeg. Om te beginnen
stond zijn intelligentie daar boven in de lucht zoowat op millioen
volt gespannen; ten tweede had hij niet voor niets ander-
264
halven dag op vliegvelden doorgebracht. Motoren van vl~e?,­
tuigen worden van te voren op den grond "warm gedraald .
Wij droegen met ons mee het gehavende hoogteroer van de
zustermachine, die de oorzaak was geweest van onzen tocht
naar Engeland. Het was duidelijk, dat wij dit kapotte roer in
Rotterdam moesten laten; en aangezien wij dóór moesten
vliegen naar Amsterdam,
kon eigenlijk een kind be-
W-1'
grijpen, dat de bestuurder
wilde, dat men op Waalhaven
al vast het overstapvliegtuig
te voorschijn haalde
en dit voor 't vertrek gereed
maakte. Ik m~akte een tee- . , ~,
ken, dat bedUldde : "laat dat ) ",,----' ~;zs?.;j' ~,
maar aan mij over" en riep ~.=:===== 'ï I!I!IIIIIIII/IJ/I~
Rotterdam-Waalhaven per
morsetelegraaf op. De order werd nauwkeurig omschreven en
onmiddellijk door Rotterdam verstaan. Geen vijfminuten later
berichtte Waalhaven, dat het vliegtuig voor ons gereed gemaakt
zou worden en dat wij bij aankomst in Rotterdam er
terstond mee dóór zouden kunnen reizen naar de hoofstad.
De marconist schreef deze mededeeling in het zakboekje en
hij hield het den piloot triomfantelijk onder den neus. Het
was het psychologisch oogenblik, waarop een verkoopervoelt,
dat hij de deugdelijkheid van zijn koopwaar bewezen heeft.
De breede glimlach van tevredenheid, die speelde om de
lippen van den vliegtuigbestuurder, kon niet misverstaan
worden. We zouden een goede critiek krijgen en in gedachten
hoorden wij den heer PIesman al zeggen: "Nou stuurt u mij
dan maar een paar dozijn van die radiozenders."