07.12.2014 Views

Willem Vogt - Radioleven

Radioleven : een kwarteeuw pioniersarbeid in een modern beroep door Willem Vogt 1933.

Radioleven : een kwarteeuw pioniersarbeid in een modern beroep door Willem Vogt 1933.

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

de klok die het levenstempo aftikt, wee hem, die geen trouwe<br />

metgezel heeft aan zijn eigen gedachten. .<br />

Met huiveringwekkende grootschheid voltrokken schemering<br />

en duisternis telkens weer aan het einde van een zondoorgloeiden<br />

dag den ritus der voorbereiding van de neerdaling<br />

van den nacht. Wanneer in het gemoed de rust was en<br />

de vrede om de stem der Schepping aan te hooren, dan was<br />

het alsof zij zei: indien gij een kathedraal begeert, om in te<br />

mijmeren over de hoofdzaken van uw leven, dan zal Ik die<br />

voor u bouwen. Het sinistere gefladder van de "kalongs",<br />

de groote vleermuizen, behoorde nog bij den aftocht der<br />

schemering, daarna lichten de sterren langzaam op tegen een<br />

hemel van zwart fluweel. ... in een groepeering, die in het<br />

nuchtere westen ongezien blijft; tientallen krekels snerpen<br />

hun draaggolven op de stilte; en in den grooten regenboom,<br />

die zijn blaadjes heeft toegevouwen, toen de zon in de zee<br />

verdween, lichten duizenden zachtgroene toortsjes en maken<br />

van hem een grooten wonderlijken Kerstboom. De lichtjes<br />

bewegen zich buiten de donkere contouren van zijn kruin.<br />

Zij fonkelen met het koude schijnsel van een fluoresceerend<br />

scherm. Het zijn de stille vuurvliegjes; zóóveel zijn er, dat<br />

zij de sterren in aantal schijnen te overtreffen.<br />

Zevenmaal klokt de "tokkeh", een groote hagedis, zijn<br />

roep uit den klapperboom, de "tataboea" gromt in de verte<br />

op zee zijn mono-rhythmisch gedreun. Het ademen der<br />

Eenzaamheid. . .. het spreken der Stilte!<br />

Een scherp gekraak van het grind op den weg, die slechts<br />

in één richting van de eenzaamheid af loopt, verscheurt plotseling<br />

die stilte. De peinzer ziet verschrikt uit zichzelf op.<br />

Het koele brein sluit haastig de deuren van het open gemoed.<br />

Wat is dat? Gekraak in het grind? De zachte tred van den<br />

blootsvoetsen Ambonnees is het niet....<br />

Het zijn schoenen. Daar naderen geschoeide voeten .<br />

Er moet iets bijzonders gebeurd zijn, zegt het brein .<br />

- verontrust - waarom anders die schoenen?<br />

ZÓÓ was de eenzaamheid van Noesa-Nive.... haar bekoring,<br />

haar bedwelming.... haar verschrikking.<br />

106<br />

107

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!