Willem Vogt - Radioleven

uit in steen gebeitelde leeuwenmuilen. Oostersche overdaad
en praalzucht overal. .
Het paleis ligt volkomen stil. Het eenige' geluid, dat
het oor treft, is dat van den klaterenden waterstraal in
het bassin. Deze zelfde straal heeft zich in het bad gestort,
toen de grootheid van Goesti Djilantik nog in vollen luister
schitterde. Onder, door dienaren gedragen, gouden pajong,
heeft hij zich iederen morgen naar de plaats van afwassching
begeven. . .. en na de reiniging is hij teruggekeerd naar
zijn luchtige vertrekken voor het morgengebed. Al de oude
luister is ongerept aanwezig, maar hij dien deze luister
eenmaal omringde, moest als balling vertrekken.... omdat
hij het gewaagd had opstandig te zijn tegen het Nederlandsch
gezag. Hard was het lot van den trouwloozen vorst.
Stil liggen de vleugels der paleizen, als te peinzen, over
wat wàs, in de milde stralende zonnekoestering van een
jongen tropenmorgen.
En op den rand van het bassin zien ook wij peinzend in
het heldere smettelooze water. . .. de straal uit den leeuwenmuil
klatert....
Na Lombok bezocht te hebben, liet onze boot het anker
vallen voor Bima, de hoofdplaats van het eiland Soembawa.
Met de motorboot varen wij naar den wal.... maar wij
bereiken hem niet.
Een groote, troosteloos uitziende, moddervlakte doortrekken
wij, gezeten in een ruw-houten leunstoel, die door
koelies op de schouders wordt gedragen. Eerst na het volbrengen
van dezen grotesken tocht, zetten wij voet aan wal.
Een beklemmende verlatenheid hangt over het onaanzienlijke
plaatsje. Eenmaal regeerde hier een Sultan. Hij is
er nog en er is ook een "paleis", de kraton genaamd, maar
regeeren doet Zijne Majesteit al lang niet meer. Vóór den
kraton staan zonderling uitgedoste paleiswachten. Hun taak
is die, welke eenmaal de Zwitsers vervulden onder de Lodewijks
in de Tuilerieën.
64
Er is geen schittering van hofleven, geen Molière, geen
Versailles, maar ook geen revolutie en guillotine. De Sultan
heeft zich in het onvermijdelijke geschikt. Een sergeant
der gewapende politie is de kardinaal de Richelieu van dezen
heerscher. De kroonprins, de dauphin, hangt met ontbloot
bovenlijf over de paleisdeur heen te kijken naar het vreemdelingenbezoek,
dat op kleine paardjes voorbij rijdt. Hoofsche
markiezen frequenteeren dit hof niet; het zijn de
democratische figuren van den agent der Paketvaart, den
inlandschen arts en den civiel-gezaghebber, die dit verstorven
paleis bezoeken.
De eerste machinist van de "Le Maire" suist op zijn
sandelhout paardje voorbij, terwijl zijn beenen bijna langs
den grond sleuren.
"Ha, die Sultan!" roept hij in het voorbijrijden den vorst
toe. En inplaats dat de Richelieu van het hof, hem wegens
majesteitsschennis doet inrekenen, antwoordt de sultan, volstrekt
niet verstoord: "tabé toean!" Sic transit gloria mundi!
Wij gaan nu naar Flores, een zeer mooi stil, geheimzinnig
bergachtig eiland. Larentoeka is de hoofdplaats van de
noordkust. Onze verwachtingen zijn na Bima niet erg hoog
gespannen. Maar zij zullen worden overtroffen.
De ware Christinnen van Larentoeka.
Larentoeka is een liefelijk plaatsje, waar de Missie der
Franciscaner broeders en zusters haar frisch beschavend
stempel op heeft gedrukt. Rechts van den eenvoudigen landingssteiger
staan de ruime gebouwen van de broederschool.
Hier worden een aantal Floreneesche knapen (intern)
tot landbouwers opgeleid.
Rechts van den pier is de meisjesschool. Eengroot aantal
meisjes wordt hier onderwezen in het bestieren van een
huishouding. Wij zijn een oogenblik verbaasd, wanneer wij
6S
Radioleven J