Willem Vogt - Radioleven

gezin waakt met de zorg en het raffinement van de westersc~e
vr.ouweIijkh~id voo~. den haardos, al 'zijn de schoonheIdsmIddelen,
dIe daarbIj worden aangewend' van minder
welriekenden aard.
'
Op het radiostation werden deze krachten, zelfs voor
onbelangrijken arbeid, nauwelijks gebruikt. Hun intellect
bleef zelfs beneden de bescheiden ejschen, die doordien eenvoudigen
arbeid werden gesteld.
• • •
Op het Radiostation Timor-Koepang had ik voor de
eerste maal het voorrecht om kennis te maken met de hevigheid
van de Indische lucht-storingen.
I~dere radi~luisteraar kent luchtstoringen uit eigen ervanng.
Vooral In de zomermaanden heeft een Radio-omroepprogramma
er af en toe geducht van te lijden. Denkt echter
niet., dat deze ?mroepluchtstoringen, zelfs op haar allerhevIgst,
u een Idee kunnen geven van den verbijsterenden
hekse~ketel die aan 't oor gebrouwen wordt, zoodra men in
het najaar een hoofdtelefoon in Indië omgespt. Uit deze oorscheurende
cacophonie moest één bedeesd Huittoontje
worden gezeefd dat ons iets te vertellen had, dat wij konden
verstaan. ~et was de zachte morse-stem van Sitoebondo op
Java, 800 kIlometer van Koepang verwijderd.
Want dat was het eenige station, dat wij voorloopig nog
maar hoorden. Sabang's stem was door den afstand als regel
te zwak, terwijl Ambon nog niet klaar was. Daar werd nog
gebouwd. Maar wat had ik verder met Ambon te maken?
Wie weet hoeveel jaren of ik hier op dezen geschroeiden rots
moest doorbrengen; het verstandigste was nu maar om te
pogen zich zoo veel mogelijk thuis te gevoelen. Daartoe kon
een moestuin niet onaanzienlijk bijdragen.
En in een moestuin, zelfs van bescheiden allure, behoort de
vruc?t der armen in de tropen: de banaan, of juister gezegd:
de pIsang.
78
Toen ik de geplante pisangstekjes vol trots toonde aan den
buur fronste hij het voorhoofd, dat belangrijk veel maanden
lang~r door de Koepang-zon was geblakerd, da~,het mijn~.
"Wie pisang plant, zal worden overgeplaatst, sprak hl],
niet zonder eerbied voor een geheimzinnige usance van het
bestier, dat een ambtenaarslot administreert en welke usance
mij op dat oogenblik niet bekend was.
Daarom lachte ik er om en als ik mij niet vergis, haalde ik
zelfs de schouders op.
Maar "het bestier" wreekte zich spoedig over deze minachting
van zijn ritueele tradities.
Ik kreeg reeds den volgenden morgen een sombere aansporing
tot ernstig om mij heen zien.
Toen ik mij naar den tuin begaf om nog weer eens het
zachte ruischen van de sappige groene maishalmen te vernemen
en om te speuren naar het eerste vlekje geel der aansluipende
rijpheid in de jonge kolven, toen betrad ik een bestoppelde
woestijn. De "sappies" (koeien) van den Agent
van de Paketvaart Maatschappij hadden mijn erf betreden in
kuddeformatie en in den jongen morgen hadden zij geen
halm voorbijgezien. Loom en peinzend blikten zij mij herkauwend
aan.
Denzelfden middag kwam de Soerabaia-bootter reede met
"post". ... .
Bij die post was een bnef. In dIen bnef stond: U IS overgeplaatst
naar Ambon.
79