Willem Vogt - Radioleven

gepakt.... ; zoo kon het gebeuren, dat de fabriek op zekeren
dag een order accepteerde voor het maken van eenige tienduizenden
"Ysstiften". U weet niet,. wat dat voor dingen
zijn? Het is u volstrekt niet kwalijk te nemen! Laat ik daarom
mogen ophelderen, dat dit ijzeren uitsteeksels zijn, die des
winters, wanneer de wegen door sneeuwen ijzel glad zijn,
onder de hoefijzers van paarden worden bevestigd. Droog
brood was er nauwelijks aan te verdienen, maar.... wat doet
men al niet om aan den gang te blijven?
Onder deze, ietwat sinistere omstandigheden, werd de
"kronijk"-schrijver van "Radioleven"door zijne directie belast
met de leiding van de afdeeling "verkoop". Het ambt van
"chef van het verkeerswezen" op een, overigens, onbewoond
eiland, leek zenuwsloopender dan dit.
Een chef van den verkoop, in welke branche ook, dient zich
bij zijn ambtsaanvaarding af te vragen: "wat wil ik aan den
man brengen?" Het antwoord lag hier voor de hand: "Toestellen
voor draadlooze telegrafie en telefonie".
De tweede vraag luidt dan: "wie willen dit soort toestellen
koopen?" Ook hierop kon snel een antwoord volgen, maar
het luidde alles behalve aanmoedigend.Niemandwildedat doen!
Niemand had ze noodig; althans niet voor 'toogenblik. Erwas
nauwelijks een artikel te vinden, dat zóó overbodig was als dit.
Er bleef nu slechts één overweging over; en dat was deze:
"indien wij een artikel produceeren, dat niemand noodig
heeft en dat niemand dus begeert te koopen, laten we dan wat
anders maken.... iets waar weleen markt voor is". Wij zullen
het niet hebben over de zijlijnen, die als een resultaat van
deze overweging werden afgespoord. Dit is een boekstaving
van "Radioleven" en niet van "oliebrandersleven" of van
"kompassen- en scheepstelegrafen-leven". Laat ik volstaan
met te verklaren, dat wij niet terugschrikten voor den aanmaak
van eleetrische sigaren-aanstekers, watermeters voor de
Zuiderzee-werken, ja zelfs niet voor die van kozijnen en
ander houtwerk voor bouwwerken.
252
Maar wij bleven op de loer liggen naar prooi in de radiobranche.
De jonge Koninklijke Luchtvaart Maatschappij
(K.L.M.) leek ons begeerd wild. De Marconi-Maatschappij in
Engeland, wier agente wij waren, was er in geslaagd om e~n
draadloos zend-ontvangtoestel te construeeren, dat geschikt
was voor vliegtuigen. Men kon er mee tele/oneeren over enkele
tientallen kilometers en over veel grooteren afstand kon men
er mee telegrafeeren.
De Directeur van de K.L.M., de heer PIesman, werd voorzichtig
door den nieuwbakken chef van den verkoop genaderd;
en aan hem werden de groote voordeelen geschilderd
van een vliegtuig, dat radio aan boord had.
Eerst zien of 't werkt", zei de luchtvaartchef, zeer terecht;
"en " of 't goed werkt," voegde hij er aan toe. .
"En als 't goed werkt, neem ik 't.... ; maar geen oogenbhk
eerder, betaal ik één cent!"
"Geef ons dan een vliegmachine om 't te probeeren."
Een kist" bedoelJ·e .... Goed! Je kunt de H.N.: A.B.C.
krijgen " op " Waalhaven."
De H.N.: A.H.C. was een van de eerste Fokker-machines,
waarover de K.L.M. beschihe; en waarmee zij reeds geregeld
op Londen en Brussel vloog.
Een Marconi A-D -toestel, voor zenden en ontvangen,
werd naar Waalhaven gezonden; het werd in de Fokkermachine,
op de plaats van den tweeden be