Willem Vogt - Radioleven

maar oost. 's Morgens om kwart over vijf gloort, recht vooruit,
het eerste zachte licht van den naderenden. dageraad.
Wij varen de zon tegemoet. . . . maar ook de verlatenheid en
de stilte. Zou het dan tOCh eenzaam zijn op Koepang ? Onze
eerstvolgende haven ligt reeds op Timor. Maar het is geen
Nederlandsche haven.... wij zijn op weg naar Dilly, de
hoofdplaats van Portugeesch Timor.
In den vroegen morgen van een schoonen tropendag
komen wij voorgaats DiIly. Van het schip af gezien, maakt
de hoofdplaats van het Portugeesche bezit geen slechten
indruk.
Er is een landingssteiger, die echter door groote schepen
als de onze niet genaderd kan worden; althans niet dicht
genoeg om er langs te meren. Op eenigen afstand van dien
steiger ligt een grijs schip, dat het midden houdt tusschen
een kanonneerboot en een Bosman-boot van Amsterdam op
Ijmuiden. Het is een Portugeesch oorlogsschip: "Patria"
genaamd.
De eerste "mop" die er over getapt wordt is, dat het alleen
varen kan, wanneer de benoodigde steenkolen vooruit worden
betaald.
Wanneer wij dicht genoeg bij den wal gekomen zijn, komt
er een statiesloep langszij, die geroeid wordt door Portugeesche
matrozen. In de sloep bevinden zich een heer in de
uniformvan marine-officieren een elegantgekleedevrouw. Zij
komen aan boord en onze kapitein verwelkomt hen met
groote hoffelijkheid. In de salon worden zij aan ons voorgesteld
als de Gouverneur van Portugeesch Timor en Mevrouw.
De conversatie wordt gevoerd in de Fransche taal en
de Gouverneur blijkt uitermate nieuwsgierig naar berichten
uit Lissabon over een revolutie, die heet te hebben plaats
gehad. Wij betreurden het, dat wij in de Soerabaja'sche
couranten niet intensiever gespeurd hadden naar berichten
over Portugal. Wij zijn natuurlijk te kiesch om te vertellen,
dat wij berichten over revoluties in Portugal plegen over te
7°
slaan, omdat je dan wel aan den gang kunt blijven. De Gouverneur
deelt verder mee, dat hij gaarne over een draadloos
zend-ontvangstationzou beschikken,aangezienhijsoms maanden
zonder bericht blijft uit het moederland. Wij denken aan
de grap over de steenkolen van zijn oorlogsschip.. zoodat
wij het onderwerp niet zóóver laten komen, dat behandeling
van de kostenvraag onvermijdelijk wordt. Wat er ook van
DiIly gezegd moet worden, nadat men er voet aan wal gezet
heeft. . .. de Gouverneur en zijn echtgenoote zijn waardige
representanten van het Portugeesche gezag. Every inch
Lady and Gentleman.
Wanneer men te Dilly voet aan wal zet, valt onmiddellijk
het verschil op in atmosfeer en aspect met de Hollandsche
vestigingen van dat soort. Men mist hier dat vertrouwelijk
gemoedelijke, dat b.v. het nabij gelegen Nederlandsche
Atapoepoe bezit.
De gebouwen zijn grootendeels van hout en een nabije beschouwing
doet veel verloren gaan, van den imposanten indruk,
die zij vanuit zee maakten.
De klok van het kerkgebouw blijkt heelemaal niet te bestaan
en de respectabele "wijzers" bewegen zich niet langs
de wijzerplaat: ze zijn. . .. geschilderd.
Van het postkantoor niets dan goeds I Evenzoo het hospitaal.
Het eerste is een ruim modern ingericht gebouw met tal
van loketten en beschaafde, o.a. Engelsch sprekende, ambtenaren.
Op bootdag ziet men de menschen uit het gebergte komen,
op hun kleine paardjes, allen op weg naar het postkantoor.
Hier geven de caballeros elkaar rendez-vous. Hier hangen zij
met een prachtige nonchalance, zooals alleen een Portugees
dat vermag te doen, tegen de wanden van het gebouw. Allen
dragen een soort vilten sombrero een nauwsluitend kahkipak
en. . .. tusschen de slanke vingers of de donker overschaduwde
lippen de onafscheidelijke "cigarillo".