Willem Vogt - Radioleven

de toovenaars van de Mookerhei een steek hadden laten
vallen. Wanneer zij in een helschen luchtstoringen-nacht een
oogenblikwaren teruggedeinsd ineen volzin, dien de Meent wel
had neergepend. Zelfs Smeenk deelde in de gerechtvaardigde
opwinding over een succes.
Tegen het tot een super-essence ingedampte collectieve
intellect van de leiders van den technischen dienst der Rijkstelegraaf
was de eenhoofdige bezetting van de Meent echter
op den duur niet meer op~ewassen. De te~hnisc~e hulpmi~delen,
die Sambeek ten dIenste stonden gmgen m verscheIdenheid
en kwaliteit ver uit boven wat aan de Meent kon
worden beschikbaar gesteld. Alle vruchten van jonge diepgaande
wetenschappelijke studie der problemen van de
lange afstandsontvangst plukte Sambeek, terwijl de Meent
vrijwel het zelfde bleef in uitrusting en voorlichting.
In November van 1920 moest definitief "het blauwe
aetherlint" aan Sambeek worden afgestaan; het huisje op de
Meent zou zijn aandeel weldra voltooid hebben in de ontwikkeling
van de totstandkoming der electro-magnetische gemeenschap
tusschen Moederland en Nederlandsch-Indië.
• • •
Deze laatste nachten op de Meent waren soms van huiverende
melancholie doortrokken. De donkere korte Novemberdagen
zetten de vlakte in een vaal aarzelend licht; een dikk
nevel maakte den ring van den horizon nauwer. Over de
weiden scheerden slechts wat kraaien; de paarden en koeien.
waren naar stal gedreven. Hoe miste de telegrafist de rust en.
vrede schenkende nabijheid dezer dieren. De noordwesterstorm
gierde in een donkeren Decembernacht over de vlakte.
Het houten huisje zuchtte en piepte in zijn voegen. Dagenlang
hadden plasregens de weiden doorweekt. Groote plassen
water maakten brokken van de Meent in de richting van Eemnes
tot ondiepe vijvers.
226
Op den Eemnesserdijk brandde de roode lantaarn ten
teeken, dat er gevaar voor overstrooming dreigde.
Dit gevaar verwerkelijkte zich in een der nachten, waarin de
correspondentie met Malabar reeds te middernacht was beeindigd.
Tegen zes uur in den morgen w rd de telegrafist, na
een niet al te rustigen nacht vol striemende stormzwiepen van
toomelooze buien, die over de boomlooze vlakte vrij spel
hadden, gewekt door een vreemd geklots onder den vloer.
r- ~"-'\r-"
~
~) .( "t
~:~
.~:;: .~-; ~~~'=~---' -= -: ;:..: -~-=-~'-:
--~~Y;-#fV'- --.-:-=
~
-.;;._
=.:L.
"i'
~~.:=~---
~~:=ea:...
_ _ - .
--=.--::~--=-- ::-=:--.-.
- - ~~..,~ - ---- "---
..-
- _.. --..;;-- - - "-=-=::::;-~ ~ w.~
--- --:: ~=:iOI~~ - _--- ! I
-
- ----
~=- -
Een inspectie-tocht aan de trap van het huisje leverde aanstonds
geen opheldering. Toen echter met behulp van de
petroleumlamp een rossig schijnseltje naar buiten geworpen
kon worden, onder voorzorg tegen uitwaaien van de vlam
door den aangierenden storm, kaatste het licht op een bewogen
watervlakte. Een peiling met den bezemstok naast de traptreden
verried, dat er ingeveer 75 cm water onder het ontvangstation
doorgolfde.
Het was een vreemde gewaarwording. Noach zag uit over
de wateren. Eerst om ongeveer half acht in den morgen veroorloofde
het aarzelende licht van een nieuwen dag den bewoner
van het huisje op de Meent om te zien wat er gebeurd
was. Van den kustzoom tot aan den Meentdijk golfde en
kookte het Zuiderzeewater.
Tegen 9 uur zwaaide de telegrafist met het vitragegordijntje
227