Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Presentación
Cando se dá ao prelo unha publicación recompilatoria do labor –obra plural, diversa,
heteroxénea– dun escritor é seguro que van quedar cousas fóra. Con esa prevención,
no limiar da nosa Celebración de Uxío Novoneyra (1930-1999) xa
dixemos que era probable a aparición de novos materiais que darían pé a unha segunda
recompilación de escritos da súa autoría e outras informacións complementarias.
Velaquí esta manifestación de continuidade da referida Celebración.
Unha rápida ollada ao índice evidencia esa continuidade, esa complementariedade
que se inicia con novos datos bio-bibliográficos do poeta e dá conta,
por exemplo, da Memoria de Licenciatura que sobre Os eidos se presentou na Facultade
de Filoloxía da Universidade de Valladolid no ano 1978.
Tamén é de continuidade o capítulo de inéditos en prosa, textos ou discursos
nos que a cuestión da lingua e os poemas do propio escritor –rapsodo de
sona– ocupaban un posto preferente. Agora, estes novos inéditos están máis centrados
na obra literaria ou pictórica de nomes como os de Fole, Cunqueiro, Méndez
Ferrín, Luís Seoane, Lueiro Rei, Cuña Novás, Lourés, Manuel Coia e outros,
moitos deles amigos do escritor.
Incrementamos así mesmo o apartado epistolar que agora subdividimos de
acordo cos diferentes destinatarios (Ramón Piñeiro, Otero Pedrayo e outros) e que,
no caso de Ramón Piñeiro, vai acompañado de poemas logo integrados n’Os eidos
ou nas Elexías do Courel ou ben inéditos, variantes en moitos casos.
A renovación e enriquecemento editorial do corpus escrito de Uxío Novoneyra
ao longo deste xa declinante 2010, no que tivo dedicado o Día das Letras
queda tamén reflectida na listaxe de novidades ou reedicións de estudos e ensaios
que a súa obra suscitou e, complementariamente, coa atención da que foi obxecto
nos medios de prensa (revistas e suplementos conmemorativos).
Reiterámonos no feito da condición de inéditos (ou case) de poemas e prosas
que aquí ofrecemos. Iso, certamente, non tería sido posible sen a colaboración
–unha vez máis – da familia do poeta, que queremos representar en dona Elba Rey,
e na Biblioteca Penzol, sempre xenerosas con nós e co Centro Ramón Piñeiro.
Bótase a faltar –”cal se agarda no Courel”–, polo menos, unha edición
completa da Poesía; un volume de referencia inexcusable se queremos ver a Novoneyra
na Pléiade da nosa lírica, da que o courelao é un clásico cada vez máis sabido
e irremediable.
11