Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Ti podes maxinar a miña ledicia. Iste convivir casi, faranos ben ós dous i-ó xuzgado.
Matino facer us versos máis pro meu
POEMA A COMPOSTELA. Os versos do Pórteco da Groria. Agora moi de tarde en
tarde leo “La Noche” e agradeceríache moito que, si pubricasen algo sobre o Concurso
do Ano Santo, mo dixeses, pois necesito moito os cartos; agora máis que
nunca.
Hoxe coñocín, no Café España, a teu pai.
É un home estraordinariamente simpático. Estívome amosando as súas habilidades
grafolóxicas. Díxome que “Os vellos non deben de namorarse” lle gustara moito.
Falamos de ti como é natural e mais de Isabel.
A final do Outono estiven en Ourense a
falar de poesía. Coido que a miña conferencia gustou. O grupo “Xente Nova” agasalloume
de todo corazón. É un grupiño interesante, moi interesante, que non convén
descoidar. Ourense gustoume moito. Alí atopei a Otero, tan cordial como
sempre.
Unha aperta a todos-os amigos, saúdos a Isabel e ti xa sabes
Manuel María
De Novoneyra a Manuel María
(Tódolos textos veñen mecanoscritos con
algunha interpolación [ ] dos editores ou
corrección a lapis ( ) do autor).
1
Caurel, Maio [1953]
(Está comigo unha meniña menuda e palida que teñe toda a fondura e maturidade
sentimental da nosa raza. E de Monfero e-veñe, por liña mais ou menos
curta, da casta de Pardo de Cela...).
Meu querido amigo Manuel María: Acabo de chegar do Caurel a ista vizosa
terra brigantiñán a pasar unhos días en casa d-unhos familiares. Logo, ahí sobre o
Domingo das mozas, pasarei por Lugo a facervos unha visita.
Nista tempada pasada no Caurel non escribín ningún poema, nin contestei
ningunha carta, non tiña ganas de [nada].
Tí como eres o amigo que me po[día] perdonar mellor ista tardanza é ó
prim[eiro a] quen escribo.
175