Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Non son disenteresados os que inda estando en condición de liberarse
non se liberan, os que quedan permañentemente sometidos a prebenda, permañentemente
encadeados, sin saírse nunca do favor oficial ou da secta a cuio amparo
se acolleron.
Volvemos estar caíndo nun mundo de sectas. No que ninguén a quere ou
ten medo de recuperar a libertade de elexir en cada intre, sin por eso romper a
cohesión debida ó orden do grupo ou ó estatus nacional.
A patria é algo que somos e non depende da propia liberdade, como
non dependen os recordos. Témolos. Non escollemos os que queremos.//
Álvaro Cunqueiro un día, forzado ou non, volveu a Galicia. Retomou a
súa terra e a súa Lingua e fixo a súa obra, que por verdadeira súa xa é nosa, de
todos.
Nos escritores verdadeiros e en todo ser creador todo amosarse é darse.
Así, na raia do medio século volve de Madrid a Galicia. E algo novo
pasou. Xunto a outros fixo que a nosa Lingua fose asumindo cada intre novo do
noso pobo sobre da base viva do pasado que a lingua é.
Cunqueiro non rompeu –sólo interrumpira– os lazos co que il fora antes
da guerra civil, nin os rompeu logo cos anos de dimisión e boa proba delo é
que//
nunca tocou certos temas nin no intre de maior esperanza da revolución mundial
que nos fixo a varias xeneraciós ser todos mozos a un tempo. Sempre foi fiel
asumidor de toda memoria. E levou a sombra da caída como un silencio do inconfesable,
pero sostuvo a Lingua como forma perdurable do pasado común,
sostendo a eternidade de Galicia e a posiblidade da libertá pra ser como somos.
O home galego foi retirándose de eilí, de donde era amenazado e xa nin
sabe donde está: non temos máis que a palabra. Algunhos inda seguimos na palabra
e na Lingua, na que un día pode ser escoitada a chamada profunda e ser
atendida.
Esta é a seguranza da lingua, a seguranza da memoria asistíndonos viva,
tempo perdurable no tempo, única eternidade e única forma convocadora. Cando
un día pérdase incluso o noso nome todos chamarémonos Galicia.
65