Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

esta realidade, esta tosquedade dominante, fruto do abandono e floxeira da última
xeneración e da claudicación da anterior e da derrota das outras pasadas.
A literatura, a criación literaria é unha misión. A nova palabra, a nova forma
pro home novo que non debe esquecer nada de canto foi verdadeiro e profundamente
asumido. Mais algo sabemos, algo somos xa, que inda non foi realizado o
que debe ser formulado cun palabro [sic] d’hoxe pra que chegue.
Eso si, nunca vaiades contra a santa libertade dos individos [sic] e dos
pobos. Nin por toda a xusticia, se pode ir contra a libertade.
E hai que saber que libertade e xusticia son posibles. Por eso brillan os
ollos dos homes que non se cansan de repetirmo i-eu non me canso de repetilo:
libertade e xusticia son posibles a un tempo.
A vosa libertade e a vosa forza e a palabra,
a lingua sin maos, palabra sin poder, sin máis poder
máis que o poder da palabra.
A palabra só ten poder si está cargada da actual
realidade e non da outra soio e ademais si está
cargada de visión.
Non vos dedes á palabra doada sin riesgo,
vós que sabedes o riesgo de serdes impunados, e
non caiades na doada desesperanza que eso non é
de criadores, que poden cair tamén pro que de novo
se erguen.
Non perdades a dinidade personal por un
plato de lentellas ou por unha doada aceptación.
Si ó longo tiverades que calar, que sexa
cando xa o teñades todo dito. Non seades ilusos,
mais tampouco vos desdeixedes de atender os soños
repetidos e verdadeiros.
Castigado, desenganado pola historia, o
home cáseque somentes soña soños verdadeiros, posibles.
A formulación dises soños é un dos máis altos
cometidos dun escritor de criación, poilos soños, si,
son criación e precisan de peitos novos, e corazós
non desenganados e ánimos non vencidos.
Sin esa misión salvadora do creador a literatura
non é maior cousa, non merece que un lle dea
a vida, e mais cando ela nin nos paga co sustento, co pan de cada día. Só se pode
ser [h]eroi por algo decisivo pro común pra espertar pra un recrivilización [sic] da
Nosa Lingua.
97