Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Barraca en tempos da Lorca, ate que cada un e tódolos veciños saíron a protestar
por tódalas persianas dos pisos que daban ó patio.
Como quen deixou rigurosamente o seu deber cumprido baixou a persiana
e saíu despedirnos á escaleira.
Cando no 57 ou 60 estiven unhos días en Compostela por un recital no Círculo
de Artesáns, comín no Estrella con Lugrís que estaba pintando os 6 ou 7 santos
e santas galegos da capilla do sanatorio de Álvarez. Acompañábao a súa muller
e non deixaba amosar nada do seu desplante nin das súas dotes de histrión estaba,
máis por respecto e delicadez que por medo, profundamente pacificado.
Un día fai poucos anos, trintaetantos despois, residindo eu xa en Compostela,
levantei os ollos na rúa do Doutor Teixeiro e vin nos desconchados dunha
casa en derribo os 6 ou 7 santos galegos que Lugrís pintara por aquel entón no aire
do medio século.
Creo que solo vin unha exposición súa organizada, foi nunha saa do Concello
da Coruña. Debeu ser cando eu fora ós Caneiros de Betanzos nas Coruñas
franquistas dos agostos de entón, e lémbrome que nela expoñía o famoso “Cuarto
do mariño”, dino de ser portada, pensei cando os estaba lendo, do Capitán de
longo curso dos vellos mariñeiros.
A última vez que vin a Lugrís debeu ser polos
primeiros anos 70 nunha rúa de Vigo, cerca da Librería
Librouro, xa moi destruído i enfermo. Arrimouse a unha
parede. Creo que non me reconeceu. Cando “os medios”
deron a nova da súa morte, un muebleiro lugués
regaloume a tapa dunha mesa de moitas e vivas cores
con dúas gaivotas e dúas barcas ó mar, unha tasca e as
casas acabalgadas da costa do Berbés. Agora mesmo
teño didiante esa serigrafía montada sobre tabla que regalaran
os irmás da “Mueblería Americana”.
Lugrís, que tamén era un estimable poeta, é
considerado representante galego máis distinto do surrealismo.
Un surrealismo preciosista literario co que el
comprometeu os soños máis imposibles dun pasado fabuloso
coetáneo de Cunqueiro no lirismo sen que este
se correxira en nada co humor.
FIN
(Agora que se vai repasar a súa obra será bon ler enteiro a Avilés de Taramancos,
o seu gran amigo noiés, onde a imaxen de Lugrís quedou máis plea.
Como o gran capitán dos barcos e marés imposibles).
86