Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Pásase do estilo narración ó de ensaio, do tono íntimo ó informe técnico
nun empeño de novela total, sin medo de ningúa forma das pouco dominadas.
É ás veces unha novela da experencia profesional e da experencia política,
inclusive da partidaria. Incluso, dun club, dunha elite e co pobo de fondo como
na práctica da clase política dirixente ou especialmente educada.
Anque esta separación está soldada pola sempre presencia da infancia exhibida
no minucioso coñecemento das artes de pesca populares e do coñecemento
do río coma nun mapa interior.//
Estímase tamén a pouca inhibición do sentimento. Neste século algúns escritores
galegos e poetas inhibiron o sentimento, e cando lles era imposible, enfriárono,
aínda os que mail-o sentían. Porque os que non sinten, si teñen dereito
ó texto frío.
Estímase tamén o idioma llano no que se notan de vez en cando algún desenganche
non desimulado, quizaves producto de ese entrar cada nova vez que se
toma a pluma. Tamén hai roturas intencionadas. Cambios de ritmo cando se pasa
do tempo interior ó tempo real e ó tempo narrativo. Pois iste xogo dos tempos
non é tapado nin desimulado polo tono de naturalidade nin polo pulo narrativo.
Decía antes que se estimaba a non inhibición do sentir. E non sei se é por
eso ou porque se exhibe tan desnudo o soño dunha xeneración.//
Xeneración máis nova pero ata a que eu cheguei vivo aínda nas miñas
sete mocedades, na longa mocedade. Quizaves por eso ó final da lectura, como piedade
por tanto soño e tanta frustración non se resiste, ou mal se resiste, o patetismo
final desta historia. Soñouse tanto naquiles anos! O home soña tanto que calquer
memoria articulada que nos chegue resulta irresistible. Coma se o noso destino
fose inevitable.
26
III Congreso de Escritores Galegos
23 de setembro 1995
Escoitei estes días repetida, grande inseguranza sobre do futuro da Lingua.
Zozobra que racionalmente eu tamén comparto, pois o peligro é demasiado evidente
pra iñoralo e, sobre todo, pola información e comunicación instantania e
múltiple a ámeto universal. Pero, ás veces, o peligro máximo supón unha reacción
ou resposta máxima e atenta, avisada. E o resultado pode ser o contrario, unha reacción
universal de autodefensa das etnias alertadas. Refírome ás etnias-linguas,
con lingua propia, como se dice. E básome na escura seguranza. Esa escura seguranza
que malia a todo sentimos. A certeza escura da pervivencia do noso ser galego.
Mentres os poetas i os narradores, que son outra maneira poética, sigan
78