Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

“ervellan os ollos de tódalas xentes” pra xustificar unha mínima castigada inocencia.
Xuntar, ninguén sabe cómo, a cultura popular, a cultura proposta, a cultura
marxinal i a da avangarda e nun pulo brut formular o sentido e concencia do último
intre nun conceuto núo ou nunha imaxen viva fortemente trasmisora, movedora
e quizaves salvadora. “¿Para que poetas en tempo menesteroso” ¿Por que
poetas en tempo menesteroso Quizaves precisamente por eso.
A mesma infacia sigue ó fondo i as sete mocedades coma no poema celta
e inda por veces o mesmo pulo i os máis queridos soños, entre iles o soño da patria
tan castigado e que houbo que recompor tantas veces. Xa non vivo no Courel
(a onde penso, non sei cómo, volver) mais teño fermosos fillos e plena compaña
e amigos novos pra atenuar o valeiro dos que se foron levando un mundo que un
creu permanente. /En canto ó pouco que escribo inda é demasiado se se pensa que
cáseque todo está escrito e que só se debera escribir o que un non pode calar.
Ademais, o poeta non ten por que ser necesariamente escritor, anque non pense
máis que na Poesía como a súa única función verdadeira e máxima. Como se decir
fora todo./ Ás veces, o meu verso sigue sendo delgado e alto como aquil mozo dos
cincoenta, porque inda que se siga escribindo a poesía é un don da mocedade
como o amor. Unha incurable mocedade.
201