Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

32
Os motivos de Circe. Feira do Libro da Coruña
8 de agosto 1998
Habitualmente cando alguén escribe un estudio sobre algún poeta coetáneo,
faino despois dun longo coñecemento, e dunha ou varias entrevistas persoais. Non foi
esto o ocurrido coa xestación do ensaio Os motivos de Circe sobre o meu libro Elexías,
pois coñecín a Xulio Calviño fai xustamente un ano, cando xa facía dous que a
obra estaba rematada e saíra xa unha versión reducida da mesma nas revistas Insula
e Analecta malacitana.
Foi por unha relación pura de lector con un texto dado, sin outra intervención
que a lectura dese texto poético.
Trátase dun texto difícil e como pra lectores especializados. Cáseque tódolos
lectores de poesía son lectores especializados e inda máis, inda maior especialización
e pasión poética se lles supón ós lectores dun ensaio sobre un determinado libro de
poemas. De todo esto xa te avisa nunha nota que acompaña o texto do ensaio.
Un libro, repito difícil, quizaves o libro máis difícil que se nos ofrece nesta
Feira, e a cuia edición sólo Fernán Vello e Carlos Martínez –a través de Espiral maior,
ensaio– se puderon atrever, dado o seu esforzo pola difusión e intensificación cultural
no espacio galego.
De todas formas, co seu difícil traballo, Xulio Calviño inicia un novo xeito do
ensaio – eséxese sobre un texto de creación, usando asimesmo unha prosa de insólito
ritmo e pulsión creadora que logo de lidas unhas páxinas produce o efecto dun filtro.
33
Ámeto mítico
(Arredor do 98)
Namais enterarse os responsábeis da colección Sempre no Camiño que
U. Novoneyra andaba a rimar un libro de rotas, fixeron de conseguilo pra esta coleción.
E aquí está ÁMETO MÍTICO, un sabor antigo e un inconfundible ritmo de
andadura, muitas veces mesmo octosílabo, de puro acompasado coa respiración.
O Camiño como terra, silencio i espacio máis que como fervor i ensoño. Anque
ás veces vaia tamén pra Santiago é máis ben un “pelegrinar pola Lingua”, de cara
ás orixens. Pelegrinar por tódalas aldeas de Galicia onde inda queda algo máis
que os últimos restos da cultura oral; quedan os portadores profundos da nosa
memoria común, os únicos verdadeiros transmisores de aquil mundo rural que,
anque un día despareza totalmente, seguirá na Lingua.
A Lingua dos que a falamos. A nosa propia.
88