Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Certamente é moito o que se perde cando nos desdeixamos do noso propio
mundo e maís cando inda este non está totalmente adulterado ou destruído e
inda hai que defendelo.
Dícese que no futuro a realidade que levará consigo o home como certa,
non será a do mundo real senón a da T.V. i-a dos medios de difusión. Para entón
o home terá perdido totalmente a súa libertade i-a súa identidade e farán del o que
queiran. Pero vós inda tedes a oución de ser homes plenos que residen verdadeiramente
na Terra.
21
Letras Galegas
(Invitación á leutura)
Triacastela, 1994
Crucei Galicia de lado a lado, facendo o Camiño de Santiago ó revés. Da
bocarribeira do Sar á do Oribio. Don Ramón Otero Pedrayo chamaba bocarribeira
a terras coma esta da vila de Triacastela, que embocan o val e fan río, tralas voltas
e voltas caíndo dendes do poio io porto do Cebreiro. Un porto temido non pola
altura que hai portos máis altos, mais si pola longura de máis de dúas lenguas.
Teño oído moitas lendas de homes, de camiñantes atamentados pola neve polvoriña.
Fixádevos que acabo de decir unha palabra de estas serras que quizaves nunca
foi escrita, atamentados que perden o alento.
Sempre me producían calafrío aqueles contos dos camiñantes que cruzaban
a serra ós que o vento atamentaba hastra acatulalos. Ando a falarvos de palabras
galegas e de xeitos de decir, dos xiros de terras arredadas, aínda non ten
asumidos pola lingua//
común o que agora chaman galego stándar os que andan a tervellar ca nosa Lingua
como se fora Lingua pra eles xogar ou estructurar como se non fora a Lingua
do pobo que a fixo e gardou.
Dentro de pouco, según antes se pelegrinaba a Compostela a pola estrela
dunha vaga salvación e redención dos pecados, pelegrinarase pola Lingua á busca
da nosa Fala. Os estudiantes dos Institutos e das Universidades ios profesores mesmos,
virán ó rural, ás aldeas que queden a recuperar o son i a sintaxe verdadeiros
da nosa Lingua. E igual tamén se fixan nelas, preferentes, preferidas para andar a
Galicia sólo pola Lingua. Pra entonces as xentes do campo quizaves xa teñan perdido
o complexo de que nona falan ben como teñen hoxe. Eles que son os únicos
que a falan sin dudar e sin escoller as palabras.//
Que raro complexo levou ós verdadeiros portadores, os ostentadores do orden
profundo da Lingua a crer que eles nona saben.
69