Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Brais Pinto-Patiño. Anque sin chegar un ó grado de militancia estreita que iles tiveran.
Esta coincidencia na pasión nacional e simpatía ideolóxica foi a que fixo,
supoño, que se me invitara a participar na presentación de este libro Vixía os sables
ó chegar febreiro, a común vela da Terra e o Home. Porque entonces todos decíamos
“home” como xeito de indicar a materia humana común, susceptible de cambio,
revolucionable. Esa palabra “home” en abstracto, que agora tanto horroriza.
Pero nós sabíamos moi ben o que decíamos ó decir home. Era un estadio
superior da concencia e da dinidade humanas, unha irmandade da especie coa
Terra, unha plenitude diversa e unitaria e sabíamos que non eramos ilusos senón
críticos //
e sentiamos que a igualdade, a liberdade i a xusticia non sólo eran posibles, senón
inminentes e pra todos, e así, sin saber como, o ámeto mundial trocouse en espacio
íntimo e a emoción de forza activa, [ou] en pulsión gráfica e acento achegado.
A patria expandiuse á Terra e ó Universo, a pôr de ser vivido con tal fondura
o local e inmediato, vivido e defendido, anque non se realizase. Esa apoteosis
de xenerosidade era común nas mocedades espertadas de todo o mundo, de
aquelas mocedades americanas i europeas que chegaban a contautar connosco:
eran os últimos [...] i os avanzados do maio francés que inda non fora.//
Viviamos un intre de conexión universal, activado pola liberación do esprito
da mocedade, unha desas “verduras de las eras” que semellan irrepetibles e
que volven porque están sempre agardando no brillo dos ollos, no ervellar dos
ollos de tódalas xentes.
Sólo unha desmesura tal da esperanza de salvación e de realización, xustifica
a teimosa fe i empeño dun personaxe como Carlos Costas e como algúns dos
personaxes centrais do libro e da “xeneración do Clube”.
Sólo a experencia daquil gran soño revolucionario mordido polo cárcere i
a represión na primeira mocedade, unido ó soño de preservación e liberación nacional
poden fundamentar un libro así.//
O gran soño da revolución universal, niste caso, pensada dendes do análise
marxista, devén no gran soño de conservación da patria, do territorio da patria
e da Lingua: sempre que digo soño ha de entenderse soño i empeño. Soño i empeño
que o leva até a especialización por amor, e leva até o mesmo límite da loucura,
porque o empeño io choque coa realidade do país e as ideas que
fundamentan a Federación non dan posibilidade pra outra saída.
Por eso o libro tamén é un testimonio do fracaso de aquil soño ó aceptárense
as reglas de xogo precedentes. A experencia que tivemos dendes dos 70 ate
hoxe.
Unha novela ou un conto longo tinguido pola//
idoloxía, sin desimulo.
Unha novela antifascista, marxista nacionalista, ecoloxista con tódolos estadios polos
que foi pasando a mentalidade crítica no último medio século.
77