Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

medindo ese tempo quedo que se para no corazón,
e virándose contra un
veñe a cravarse no sitio onde mais se sinte...!
UCEDOS –soedade, inmensidade e silencio–
Caurel, por canto eu te amo,
ábreme agora as tuas entrañas.
Eu traigo un nemigo no corazón
que non podo matalo sin matarme;
e veño, fuxindo d-il, guindarme no teu sono escuro i-enorme,
onde antes había unha paz que era todo pra min!
Antes...
cando eu non tiña, como agora, somentes dor pra me alumar
i-a noite ainda non era mais que unha pecha escuridade!
Novoneira 31
5
POEMAS ISOLADOS
CANDO O TEMPO COMEZA A SER NOSTALXA
AGORA, cando o tempo comenza a ser nostalxa
i a dor pasa do laio ó sorriso,
ún aceta as cousas perdidas i os días igoales.
O Caurel, 1955.
31 “Veño do pazo de miña nai. Un d-istes días escribireiche.
Unha aperta.
Novoneira
Abril. 1955.
Seoane do Caurel
143