Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
1<br />
“No medio de esta infinida pereza que case xa se fai s<strong>en</strong>so de vida, pois<br />
nace//<br />
de un conv<strong>en</strong>cem<strong>en</strong>to íntimo e profundo, sigu<strong>en</strong> medrando “Os Eidos” e definíndose<br />
cada vez máis. Non sei se ó lel-o se nota como foi escrito este libro: eu remato<br />
case tódolos poemas de p<strong>en</strong>sam<strong>en</strong>to, hastra axustar a derradeira verba: logo,<br />
se me parec<strong>en</strong> meus, levántome e séntome a escribilos, mellor dito a copialos. Iste<br />
é o método que eu teño pra, no que cabe, decil-as cousas como se sint<strong>en</strong> pois así<br />
non se deixa un levar tanto das verbas.”<br />
[Carta de Novoneyra a Piñeiro; Caurel, vran de Sanmartiño 1955]<br />
2<br />
“Nunca coma de volta de iste viaxe se me fixo s<strong>en</strong>tir o Caurel. S<strong>en</strong>tir o meu ser infinido<br />
infinidam<strong>en</strong>te cinguido pola súa pres<strong>en</strong>cia, que me tocaba a un tempo <strong>en</strong><br />
toda a ext<strong>en</strong>sión miña.<br />
Nunca s<strong>en</strong>tira nada así. Era tan seguido e tan fondo! Manaba todo de tal<br />
xeito dr<strong>en</strong>to e fora!<br />
Eu estaba núo no cruce de tódolos escondidos camiños que nos levan e<br />
íbame por todos iles a un tempo, non sei se pra dr<strong>en</strong>to ou pra fóra. Non podía p<strong>en</strong>sar.<br />
A luz que me alumaba outras veces, cando teño s<strong>en</strong>tido cousas que me fixeron<br />
asombrarme do meu cor, non viña niste bulto informe no que subían tódalas<br />
cousas soterradas a pousarse riba de min. Isto facíame moita solpresa, pois algo<br />
que era moi meu era o s<strong>en</strong>tir, no que cabe, isto i-aquelo [por se<strong>para</strong>do]. O que isto<br />
se rompese era o único que <strong>en</strong>chía ise sitio onde nos contamos o que nos está pasando.//<br />
S<strong>en</strong>tía todo a un tempo sin que por eso, a pesar da grande vaguedade, se<br />
me escapase a súa comprexa variedá, que era precisam<strong>en</strong>te o que me atoutelaba,<br />
xa que todo quería ocupar pra si soio a parte visíbel do meu esprito solto.<br />
Maxínate ti, que che deran a volta, e que todo o que tes, todo o que ó<br />
longo da túa vida se foi pousando correra por ti hasta tocarche nise sitio onde máis<br />
se sinte, nise intre <strong>en</strong> que tódolos s<strong>en</strong>tim<strong>en</strong>tos son igoales, porque as súas ondas<br />
tocaron os deslindes do infinido do ser... Así foi”.<br />
[Carta de Novoneyra a Piñeiro; Caurel, 8 de Sep[tiembre] 1956]<br />
190