15.02.2015 Views

Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

1<br />

“No medio de esta infinida pereza que case xa se fai s<strong>en</strong>so de vida, pois<br />

nace//<br />

de un conv<strong>en</strong>cem<strong>en</strong>to íntimo e profundo, sigu<strong>en</strong> medrando “Os Eidos” e definíndose<br />

cada vez máis. Non sei se ó lel-o se nota como foi escrito este libro: eu remato<br />

case tódolos poemas de p<strong>en</strong>sam<strong>en</strong>to, hastra axustar a derradeira verba: logo,<br />

se me parec<strong>en</strong> meus, levántome e séntome a escribilos, mellor dito a copialos. Iste<br />

é o método que eu teño pra, no que cabe, decil-as cousas como se sint<strong>en</strong> pois así<br />

non se deixa un levar tanto das verbas.”<br />

[Carta de Novoneyra a Piñeiro; Caurel, vran de Sanmartiño 1955]<br />

2<br />

“Nunca coma de volta de iste viaxe se me fixo s<strong>en</strong>tir o Caurel. S<strong>en</strong>tir o meu ser infinido<br />

infinidam<strong>en</strong>te cinguido pola súa pres<strong>en</strong>cia, que me tocaba a un tempo <strong>en</strong><br />

toda a ext<strong>en</strong>sión miña.<br />

Nunca s<strong>en</strong>tira nada así. Era tan seguido e tan fondo! Manaba todo de tal<br />

xeito dr<strong>en</strong>to e fora!<br />

Eu estaba núo no cruce de tódolos escondidos camiños que nos levan e<br />

íbame por todos iles a un tempo, non sei se pra dr<strong>en</strong>to ou pra fóra. Non podía p<strong>en</strong>sar.<br />

A luz que me alumaba outras veces, cando teño s<strong>en</strong>tido cousas que me fixeron<br />

asombrarme do meu cor, non viña niste bulto informe no que subían tódalas<br />

cousas soterradas a pousarse riba de min. Isto facíame moita solpresa, pois algo<br />

que era moi meu era o s<strong>en</strong>tir, no que cabe, isto i-aquelo [por se<strong>para</strong>do]. O que isto<br />

se rompese era o único que <strong>en</strong>chía ise sitio onde nos contamos o que nos está pasando.//<br />

S<strong>en</strong>tía todo a un tempo sin que por eso, a pesar da grande vaguedade, se<br />

me escapase a súa comprexa variedá, que era precisam<strong>en</strong>te o que me atoutelaba,<br />

xa que todo quería ocupar pra si soio a parte visíbel do meu esprito solto.<br />

Maxínate ti, que che deran a volta, e que todo o que tes, todo o que ó<br />

longo da túa vida se foi pousando correra por ti hasta tocarche nise sitio onde máis<br />

se sinte, nise intre <strong>en</strong> que tódolos s<strong>en</strong>tim<strong>en</strong>tos son igoales, porque as súas ondas<br />

tocaron os deslindes do infinido do ser... Así foi”.<br />

[Carta de Novoneyra a Piñeiro; Caurel, 8 de Sep[tiembre] 1956]<br />

190

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!