Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

38
Outra vez a Ourense
Veño outra vez a Ourense, xa debe ser o meu carto recital aiquí.
E non podo menos de acordarme de don Ramón Otero Pedrayo e Luís Trabazo,
os meus vellos amigos dos anos 50 e 60 de Compostela e de Madrid. Pra iles
iste silencio e recordo. E tamén pra don Vicente Risco a quen non tratei tanto, mais
lembro unha longa conversa coíl, unha vez recén baixado do Courel, e con Antón
Tovar diante, e chovendo pecho toda a tarde, auga de patio interior e canelós trasvertendo.
Grande baleiro deixaron todos iles, igual que pasou en Lugo ó desaparecer
Pimentel, Fole e Celestino de la Vega.
As cidades bórransenos cando os seus grandes mortos inda son recentes
pros que os tratamos.
Querido don Ramón, esta Galicia xa non ten a súa altura mais inda sigue
viva. Mentres haxa profesores e mestres galegos verdadeiros, hai posibilidade.
Deles, da súa vocación galega, depende que a nosa Patria siga.
Iles son os [h]eroes hoxe da resistencia. As maos sustentadoras, as da esperanza.
Todo o apoio pros mestres galegos verdadeiros.
39
Palabras de agradecemento na Festa da Ferrería de Seoane do Courel
Teño que agradecervos esta placa, iste pequeno homenaxe. Todo homenaxe
desinteresado e sincero é de agradecer. E cando un non ten poder ningún,
coma min, todo homenaxe que se lle faga é desinteresado e sincero. I-éste inda é
máis estimable porque vén de personas dun colectivo de eiquí en recoñecimento
polo que eu, supostamente, fixen polo nome do Courel ou Caurel. É así, pois: un
premio ó meu amor polo Courel dito con palabras e silencios como se dice o amor.
As miñas palabras foron os únicos feitos i así, con palabras gravadas, se me paga.
Anque non era necesario facelo, pois o meu amor por esta terra é o amor que tódolos
homes e mulleres sinten pola terra en que naceron e largamente viviron, i-
eso non fai falta pagalo. Creo que eiquí o que se intenta pagar ou remarcar foi a
miña fidelidade á Lingua Galega e máis concretamente á fala do Caurel que é coa
única con que esta terra podía ser cantada dendes de dentro. E doulles gracias a
tódolos galegos e courelaos que a fixeron ó longo de séculos, tanto como os que
comigo viviron e viven, por terma dado así, como eu llela devolvo minimamente
variada. Palabra nosa, de todos, fala do Courel, lingua de Galicia.
93