Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Avalounos a todos coa súa auctóritas, mesmo sen estar, se cadra, e cadrando, co que
dicían, e propoñían aqueles mesmos rapaces ós que Uxío lle ensinou a ler, se non
a escribir, poesía. Cantas horas, cantas tardes-noites non terá pasado en conversa
con nós. Falabamos ao principio da xenerosidade pródiga de Novoneyra.
Conténtanos sacar do esquecemento estas prosas por veces ciscadas por aí, herba
aquí e acolá, opera sparsa, dun creador que nos vai dando algunha dimensión
sorprendente, como pouco, dunha obra cada vez máis proteica, madura e fundada.
Bastantes destes textos aparecen expresamente subliñados.
Tivemos que aternos á cronoloxía, como mal menor, na ordenación dos textos. Nalgúns
casos, iso non nos foi facedeiro: deixamos para o final aqueles escritos sen
data, nese magmático revoluto que ten, ao seu modo, un aquel. A dobre barra sinala
o cambio de páxina nos orixinais.
[Falta a páxina 1]
1
Pregón de Fole
(A Coruña, maio, 1978)
[...] O bon galego dos falantes non labregos, artesáns, obreiros e mariñe[i]ros
é sin duda un inconfundible e indudable premio ó amor, ó fervor. Por eso, niste intre
en que se pretende, en que se dice que se pretende, en que por algús verdadeira se
reclama a normalización da fala galega pra tódolos usos, non sólo os familiares ou
cordiales, ten verdadeiro siñificado a concesión do Pedrón de Ouro a Ánxel Fole. Que
fala i escribe, nil esto é o mismo, o galego popular, esa//
fala que leva no seu son i a súa estrutura toda a nosa
carga histórica, única bandeira viva da nosa nación, bandeira
que se move abalada polo alento aínda dos nosos
antepasados que nela teñen a súa única inmortalidade.
Única cousa salvada de tanta derrota e secular frustración.
Ríndese homenaxe eiquí a un gran recuperador
do noso idioma, tanto como a un grande e gracioso narrador.
E nesta época en que tantos rapaces que non
teñen o galego da infancia se dispoñen a recuperalo
porque ventan que o noso futuro vai facerse en galego
e ninguén quere//
quedar marxinado de cara á recuperación da dinidade i
á responsabilidade nacional, ó saber que un home de
ciudá conseguiu achegarse con tanta inxeleza e doada
Na casa de Parada de Moreda (1974) frescura á fala dos agros i os peiraos é sin duda un aval
de segura posiblidade.
36