Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Quizaves xa non nos decatamos ou quizaves si, pois resulta moi singular
ver con que forza entramos na festa. Cos ollos postos na felicidade e dinidade posibles.
Todo o que se soña profundamente, digo “profundamente”, é facedeiro. O
home pode fantasear, pero o que é soñar, verdadeiramente soñar, nunca soña imposibles.//
Por eso os homes celebran festas. Festas grandes coma esta. Ritos da posible
felicidade. Festas nas que se comulga ca terra e ca vida. Son a forma exterior
da esperanza, da seguridade sobre a terra que nos deu, porque nos pode
soster en común; e da felicidade posible que temos que conquistar. Porque é posible.
E da libertade posible, porque tamén hay unha libertade posible e verdadeira.
Galicia, este noso pobo que somos ás veces tan desesperanzados, tan pouco
seguros do común, tan desconfiados, tan dados a loitar solos.
Como un dixo fai tempo:
Galicia sólo terra
solo home solosolo
pechopechopechopechopechopechopechopecho
murado
as verbas non furan súa codia de escarmento
tamen iles ises din dixeron verbas que son non verbas que só son verbas.//
Mais a desesperanza, o arredarse do común, a soledade negativa, a insolidariedade
solo nos levaron á derrota secular, ó deterioro da moralidade pública,
e inda máis. A perda da conciencia colectiva, a perda da concencia da propia
identidade, a abandonar a propia fala. A esquecer quen somos e donde estamos,
hastra esquecer que somos galegos e deixar que nos cambien a patria sin que nos
decatemos que será o truco máis increíble. E todo esto, por falla dun verdadeiro
sentido de comunidade, que non é máis que un sentido elemental de protección.
Demasiada liorta personal como di o dito antigo:
“Somos galegos e no nos entendemos”. Eu veño a decirvos, cáseque viñen
simplemente a decirvos, que estés donde estedes, dentro ou fóra, dun lado ou do
outro, ou no meio: A responsabilidade de Galicia incúmbenos a todos i o seu abandono
a todos nos acusa e nos condena. A forma máis natural do sentido de comunidade
é o sentido de nacionalidade. E sen sentido de comunidade non hai
solución válida para ningún problema social ou político. Para ningún problema
grave que a todos nos afete.//
“É xa hora de que señas
terra a patria dos teus
dos que gardaron a fala
en que máis se dixo adeus
e señas dona de ti
e señora de falar
señora de decidir
90