Descarga en formato PDF (1,9 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

debeis facer por vir. Quen sabe se prautro ano un estará aiquí.
Unha aperta de corazón
Novoneira
IV
O Caurel (22)-12-56
Meu querido amigo Ramón Piñeiro:
Feliz Nadal i-alegre tempo de Reis!
O “Macías” é unha cousa verdadeiramente fina. Antón Lourenzo 11 revólvese
con soltura dentro da difícil complexidade que lle dá a obra. Tanto as cantigas collidas
do pobo, como as que supoño aportación de Cabanillas son axeitadas. As do
propio Macías estremecen. I-a que suprema delicadeza chegan ás veces!:
“Nembraivos de min señora
por cortesía...”
¿Que edade ten Antón Lourenzo
Antóxaseme un home madurecido prematuramente. Déixase ver ademais//
de unha ampria experencia sentimental, unha intensa preparación e dedicación ó
arte iá Terra.
Remeseiche o outro día a nova versión da “Chamada ós galegos”. Non é
nin con moito o que eu quixera. Tiña que ser aínda unha cousa máis direta. Non
foi así porque eu sei que o pobo non ten aínda “a consciencia de Galicia” e non
pode esquecer o que sabe. Unha cousa é escribir entre a xeneral indiferencia i-
outra escribir como escrebía Petofi. Por eso eu adico, ou mellor dito, dirixo a chamada
especialmente ós universitarios galegos, estudiantes de Compostela, agora
que hai xente pra Universidade de Compostela que ten o sentido ia consciencia de
Galicia. Galicia ten que nacer tamén na Universidá, e máis hoxe que é o único sitio
onde hai unha mínima libertade de manifestación pública.
Namais. Saúdos a Isabel. Meus pais están todos ledos cas dez “pesetiñas”
de lotería. Nunca tanto xogaron.
Unha forte aperta.
Novoneira
11 Antonio Lorenzo (1920-1989) traballou, a carón de Cabanillas, como adaptador do poema
escénico “Macías”, citado nesta carta.
119