ideološki temelji revizionizma - Centar za socijalna istraživanja
ideološki temelji revizionizma - Centar za socijalna istraživanja
ideološki temelji revizionizma - Centar za socijalna istraživanja
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Političko nasleđe antifašizma<br />
levice na borbu protiv fašizma. Sam čin organizovanja dobrovoljačkih<br />
internacionalnih brigada, pak, doka<strong>za</strong>o je da je solidarnost među najprogresivnijim<br />
snagama različitih naroda dovoljno snažna da, u perspektivi,<br />
može da nanese odlučujući poraz fašizmu.<br />
nasleđe narodnooslobodilačke antifašističke borbe u srbiji i<br />
jugoslaviji<br />
I pored često ponavljanih tvrdnji da je Pakt o nenapadanju<br />
između SSSR i Nemačke, <strong>za</strong>ključen avgusta 1939. godine, imao izrazito<br />
negativne posledice na antifašističku politiku komunističkih<br />
partija, njegovo značenje je manje apokaliptično. Prema Iliju, nakon<br />
Minhenskog sporazuma, bilo je teško videti ovaj pakt kao kršenje<br />
međunarodnih moralnih normi. Komunisti su smatrali da se najveća<br />
izdaja dogodila kad su vlade Britanije i Francuske ignorisale špansku<br />
Republiku, uništile čehoslovačku demokratiju i odbile sovjetsku ponudu<br />
<strong>za</strong> antihitlerovsku saradnju (Ili, 2007: 377). Komunistička partija<br />
Jugoslavije, u skladu s ovom orijentacijom, koristila se od 1939. godine<br />
parolama o <strong>za</strong>padnom imperijalizmu i izdaji socijaldemokratije, ali su<br />
one bile praćene sprovođenjem priprema <strong>za</strong> antifašističku borbu. Velike<br />
demonstracije studenata i radnika u Beogradu 14. decembra 1939.<br />
protiv faši<strong>za</strong>cije zemlje, gušenja sloboda, rata i skupoće, rasturene su<br />
surovom žandarmerijskom intervencijom u kojoj je poginulo četvoro<br />
demonstranata (Petranović, 1988a: 246).<br />
Posle sloma Francuske i održavanja Pete zemaljske konferencije<br />
KPJ, od 19. do 23. oktobra 1940. u Zagrebu, odbrana zemlje potvrđena<br />
je kao najpreči <strong>za</strong>datak komunista, budući da se fašistička opasnost<br />
našla nadomak Jugoslavije (Petranović, 1988a: 248–250). Na Petoj zemaljskoj<br />
konferenciji obrazovana je i Vojna komisija KPJ.<br />
Za rukovodstvo Partije i njeno članstvo uoči, tokom i neposredno<br />
po <strong>za</strong>vršetku aprilskog rata 1941. godine, faši<strong>za</strong>m je važio <strong>za</strong> glavnog<br />
protivnika. CK KPJ je na sastanku održanom 10. aprila 1941. godine u<br />
Zagrebu rešio da se, bez obzira na raspad vojske Kraljevine Jugoslavije,<br />
nastavi borba protiv okupatora. Imenovan je Vojni komitet s Josipom<br />
Brozom Titom na čelu, naloženo članstvu da sakuplja oružje, a članovi<br />
CK upućeni su u Srbiju, Sloveniju, Crnu Goru i Bosnu i Hercegovinu<br />
(Petranović, 1988b: 70). Srpska građanska vrhuška, kako probritanska<br />
tako i oni ve<strong>za</strong>ni <strong>za</strong> osovinu, <strong>za</strong> aprilski slom Jugoslavije krivili<br />
su Hrvate, Muslimane, nacionalne manjine, i posebno, komuniste. KPJ<br />
je od svog postanka optuživana da je strani sluga, anacionalna orga-<br />
153
Change language