Olsztyn 2008 - Portret

Światek literacki, z tego co wiem, jest dosyć tolerancyjny
dla gejów. A jak to jest poza nim?
Czasami da się żyć.
Na różne rodzaju spotkania literackich często i
chętnie grywasz na pianinie. Kim się właściwie
czujesz: muzykiem, poetą czy prozaikiem?
Najbardziej to się czuję grubym łysym i strasznym misiem.
Są różne formy wyrazu, a ja jakoś tak mam, że muszę
się powyrażać tu i ówdzie, więc, że tak powiem, wyrażam się
w różnych mediach.
Czy „Śmierć w darkroomie” to w Twoim wypadku
był tylko jednorazowy „wybryk” prozatorski?
No i tu kogoś zmartwię. Nie, to nie był wybryk i mam
zamiar pisać dużo powieści, dostawać za nie pieniążki i kupować
ubranka w H&M, coraz to nowsze wersje Ipodów i
cała masę kompletnie niepotrzebnych gadżetów.
[2008]
268