sto da se pravi

и по некоја крастава „жаба-крекетуша“ не може поинаку да
биде прочистен. Нам ни треба сериозна културна служба за
дезинфекција, за дезинсекција, а богами и за дератизација.
Инаку, на ова културно лудило ќе му нема крај!
Оттука, дефинитивно е дојдено времето на воскликот на
Гелевски: „Што правите, бе, вие Журки“. Зашто македонската
уметност и култура (с)паднаа токму на забава на „мала
група педера“, на нерелевантен за денешнината и апсурден
за утрешнината самодоволен фрик-шоу како мизансцен на
македонската политика. И секое наше учество во тоа само
го дополнува нејзиното портфолио. Зошто ние учествуваме,
нели, по ѓаволите И се правдаме дека треба нешто да
работиме А, оние на кои не им дозволуваат да работат Е, па
тие, кој ги ебе, така И токму затоа она „одјебете“ на Гелевски,
она „ако немате што да кажете, макните се!“ може, а можеби и
треба, да биде појдовната точка на некои нови промислувања
во македонската култура.
Некому ова можеби ќе му прозвучи грубо, ама, белки, не
се надева(в)те на некаква нова „каранфил-party“ на која истите
бараби ќе ни ги продаваат истите усмрдени „мудрости“
Што да се прави
109