sto da se pravi
sto da se pravi
sto da se pravi
- TAGS
- pravi
- isbn
- pasage
- lebensraum
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
За да може да се осветли преплетувањето на уметноста<br />
и на политичкото низ историјата, сè до сегашноста, треба да<br />
се артикулира едно современо поимање на она што значи<br />
револуција, имајќи на ум дека главната релација на уметноста<br />
со политичкото се воспоставува преку револуционерните<br />
парадигми. Но, токму затоа, врската меѓу уметноста и поли<br />
тичкото би требало да се еманципира од големите револуционерни<br />
нарации во историските референтни шеми,<br />
пред сè од Француската и од Октомвриската револуција, кои<br />
се надоврзуваат едновремено на многу конститутивни и<br />
револуционерни практики од 19 и од 20 век.<br />
Карл Маркс во 1871 година забележува дека „сите<br />
револуции само ги усовршуваат државните машинерии,<br />
наместо да ги отфрлат како смртоносна ноќна мора“.<br />
Што значи ова Зар Маркс е против борба Против борбата<br />
за правда, за солидарност, за заедница што ќе обезбеди<br />
ненасилен концепт и контекст во една поширока смисла<br />
Маркс, всушност, сака да направи разликување на она<br />
што го носи со себе како политичка вредност револуцијата<br />
и она што го носи како политичка вредност отпорот. Во<br />
видното поле стигнуваат оние активистички линии што ја<br />
поимаат револуцијата како незавршен, молекуларен процес,<br />
кој не се доведува нужно во врска со државниот апаратус, туку<br />
настанува пред државата и речиси надвор од неа.<br />
Оттаму, акцентот се става не на револуцијата, туку<br />
на побуната, на отпорот, кој не руши едно поле на моќ за<br />
да воспостави ново поле на моќ, туку јасно се поставува<br />
наспрема лажната стабилност што ја проектира моќта.<br />
Отпор базиран врз идејата за која говори Јулија Кристева<br />
во своето дело Револт, а тоа е идејата за привременоста<br />
и за привидот на стабилноста. Уметникот, граѓанинот,<br />
политичарот ќе мораат да прифатат – стабилност не постои.<br />
„Стабилноста е привремена, конфликтите се вечни, ако ништо<br />
друго, затоа што постои задоволство во конфликтноста“, вели<br />
Кристева. Конфликтноста и нестабилноста на состојбите,<br />
во овој контекст, никако не се сфатени како трепетен<br />
деструктивен немир, туку како непрекинато создавање на<br />
60 Искра Гешоска