sto da se pravi

ни ја понуди: ќе и понудиме пакет-мерки на опозицијата за
да ја извлечеме од калта, бидејќи ни е потребна каква-таква
опозиција! Ним им е потребна, да, каква-таква опозиција
за одржување на провизориумот на бараките на логорот-
Mакедонија, но каква опозиција нам ни е потребна
II
Потенцијално, ние сме оставени сами со нашиот народ.
Народот не можеме да го менуваме, но инструментите на
узурпација и манипулација можеме да се обидеме да ги
урнеме.
Почеток на таквата борба (ни нуди Ален Бадиу и Ѓиорго
Агамбен со тезата за) е ИНОПЕРАТИВНОСТ кон ПРАВОТО и
кон институциите, заедно со (ние би додале) – поврзувањето
на островите на автономијата во копно на новоосвоената
слобода.
Иноперативноста е начело на акција на оспорување на
правото и на институциите на диктатурата и еманципација
на отпорот против нејзиниот позитивитет. АКЦИЈА на
себеисклучување од меинстримот на комуникацијата, која
се препознава како поробувачки – празна. Таа се води од
инструкциите на апостол Павле до ранохристијаните околу
односот кон римското право, кое ги тормози и ги убива: не
кршете го, но игнорирајте го – тоа не е наше право. Бидете
рамнодушни кон него.
Иноперативноста е акција што не конструира алтернатива
на институции на диктатурата, туку нив ги става
во процес на активно негирање, одречување на нивниот
позитивитет – вистината. Тоа го прави низ практиката
на комуникација „за слобода“ и говорење „како треба да
биде“, говорење на вистината. Да се говори вистината е
доволно револуционерно! Да се практикува комуникација
низ вистината е доволна акција на револуционерно
оспорување, негативитет. Тоа е уривање на институциите
на провизориумот, на лагата на диктатурата. Тоа е основа на
Што да се прави
11