sto da se pravi

и од него, меѓу другото, да црпиме нови еманципаторски и
ослободувачки енергии. Притоа, не велиме дека треба да ја
реставрираме Југославија како политичка заедница, туку да
ја промислуваме како заштита на личното и на колективното
сеќавање, како борба за повторно враќање на автономијата
и на достоинството, но и како идејна алтернатива за овој сѐ
побезнадежен свет.
***
Македонскиот модернизам е највисоката точка во
развојот на националната, т.е. на културно-политичката
свест на Македонецот во 20 век. Речиси сите овдешни
институции се изградени, и буквално и симболички, во духот
на модернизмот. Да ги отстраниш клучните симболи на
македонското себеразбирање и градење значи да ампутираш
мозок или ‘рбет од организам СО СКЕЛЕТ И СО МОЗОК. А, нас
тоа сега ни се случува: за да изгради еден „поубав и постар
Македонец“, груевизмот му ги ампутира ‘рбетот и мозокот на
досегашниот Македонец. Не велиме дека тоа не е можно; на тој
начин ќе добиеме Македонец од пластелин, од желатинозна
маса што личи на пивтија (се прави од свински ножиња, не!).
Македонскиот мозок да се претвори во копито, а ‘рбетот во
гума – тоа е мисијата на груевизмот.
Македонскиот модернизам, кој во моментов се наоѓа под
талибански удар, да повториме, е симбол на ослободувањето
и отвореноста, симбол на рамноправното вклучување на
Македонија во западната цивилизација.
Дејствувањето е единствената
активност што нè сочинува
Живееме во маѓепсан круг на немоќта: апатијата на
граѓаните ја зголемува неодговорната моќ на власта, со што
се засилува беспомошноста и одново се произведува апатија.
Таквата власт, која почива врз апатични граѓани, Токвил ја
нарекува мека деспотија.
78 Никола Гелевски